bunu okuyacağını bilsen ona ne söylerdin

beni iyi dinle...bak ben seni gerçekten sevmedim lan. seni gerçekten ama gerçekten sevmedim. hani valla billa sevmedim. sana yalvardım, şiirler okudum, sana kendi ellerimle hediyeler yaptım, senin için bana hakaret eden, beni aşağılayan ailenden arkadaşlarından yakınlarından özür diledim. günlerce seni düşündüm. seni düşünmekten ders çalışmayı bıraktım. senin yüzünden Erzurum gibi boktan bir şehirde üniversite kazandım. fakat ben seni gerçekten sevmedim. sana karşı içimde en ufak bir kıpırtı yoktu.

peki neden yaptın bütün bunları aptal diyeceksin ?

ben de cevap vereyim : can sıkıntısından dolayı.

sırf canım sıkıldığı için, yaşadığımı hissetmek için aşıkmışım gibi davrandım. sırf belki aşık olarak ya da aşık taklidi yaparak en azından ruhsal yönden mutlu olurum, belki hayata bağlanırım diye kendimi böyle bir paradoksun içine attım. aşık filan değildim lan sana. keşke aşık olsaydım. ama ben kendimden başka kimseyi sevmedim be kızım. ben ne aileme değer verdim, ne de bir başkasına. doğrusu kendimi bile sevmiyorum aslında. kendimden bile tiksiniyorum. ama az da olsa kendimi umursuyorum.

fakat kimse umrumda değil. insanlar bir anlığına hayatıma giriyorlar, o an bitince, unutuyorum hepsini. ne yapayım ben de böyle bir herifim işte.