bugün

menenjit aşısı

askerdeyken kışın aşırı soğuk bir iklimde olacağımız için bize yaptırılan bir aşı türüydü. yalnız bu aşı bize farklı iki aşıyla aynı anda yapılmıştı. aynı anda üç aşı birlikte yapılınca çoğu arkadaş tırsarak sıradan geriye kaçtı. durum öyle olunca biz cesaretliler ilk olmayı gönüllü kabul ettik. * yalnız özellikle menenjit aşısınını yapıldığı kolda giderek artan bir ağrı oluşmuştu bizde. işte o giderek artan sert ağrı birden gözlerimin kararmasına, kulakların fena halde çınlamasına, dış sesleri duymamızın zorlaşmasına ve en sonunda nefes almamızın zorlaşmasına neden oldu. diğer aşı olan askerler kütük gibi bayılarak yere düştüler. ben de tam o arada revirdekilere ben de hiç iyi değilim; gözlerim karardı, zor nefes alıyorum dedim. hemen beni de yere yatırtıp müdahale yaptılar, sonra kendimize geldik. kendime geldiğimde birlikteki arkadaşlar karşımda bana soruyordu kireç gibi oldu suratlarınız, hala rengin pek gelmedi, çok korkuttunuz ya, iyi misin ya gibi art arda sorular sormaya başladı. ben iyiyim, merak etmeyin dedim. gerçekten mi, hala suratın kireç gibi diye birkaç kere sordular hatta. gerçekten iyiyim; merak etmeyin, kendime geldim demiştim gülümseyerek. tabii hemen o menenjit aşısını diğer askerlere daha sonraya ertelediler üç farklı aşı aynı anda bizi fena yaptı diye. bazı arkadaşlar nasıl becerdilerse hiçbir aşı olmadan firar etmişler oradan. hatta birisi sizin durumu görüp korktuğum için kaçmıştım oradan demişti.