ilkler unutulmaz

hadi canım ordan.

sıralamalardan hep nefret ettim. ilk ve son olma gayreti de bu sebepten göstermedim. ortalarda yaşadım ama öyle bir yaşamakki iyi ortaladım, olduğum yere kuruldum diyelim.

ilkler unutulmazmış, sonrakilerle kıyaslanırmış, özlenirmiş, hatırlanırmış. hep mış hep miş. miş li geçmiş zamanı da sevmedim ben. rivayet adı üstünde.

huysuz gibi gözükmeyeyim ordan lakin sırf "ilk" diye müsamaha gösterecek değilim. bu hemen her konuda böyle...

ne birinin hayatında ilk olmak istedim ne benim hayatımdaki ilkleri sevdim. demem o ki her vakit özel değil ilkler, unutulmaz değil.

kıyasa tabi tutulmaktan nefret ettim. ilklerin kaderi bu. ilk olmaktan hep çekindim. son olma arzum da olmadı. bir de onun stresini yaşamayazdım, korkağın biriyim. son olma fikri geleceğe dair endişe taşımama sebep oluyor. saçma di mi? ama böyle fikrim.

acemiliklerin hayata kattığı neşeyle eğlenmeyi iyi bilirim. ilklerinde hayatıma kattığı anlam ancak bu kadar. son olmaya da lüzum yok. ilk "tu kaka" dediysek derdimiz son sıralara yerleşmek değil.

dedim ya sıralamalardan hep nefret ettim. ilk, son olma gayreti de bu sebepten göstermedim. ortalarda yaşadım ama öyle bir yaşamakki iyi ortaladım, olduğum yere kuruldum diyelim.