hatırladıkça utanç veren anılar

bizim mahallede yaşlı bir kadının bahçesinde dut ağacı vardı, bir gün dışarı sarkan daldan dut koparmaya çalışırken kırdım. kadın bunu görünce beni anneme söylemekle tehdit etti, tabi çok sinirlendim. mahallenin ileri gelen minik haydut tayfası ile birlik olup kadının bahçesini yağmaladık. kadın bizi görünce bağırmaya başladı, herkes kaçıp gitti. ben de eve koştum, çok korkmuştum çünkü anneme söyleyeceğini biliyordum. annem geldiğimi duyunca yanıma koştu, ben iyice korkup ağlamaya başladım. korktuğum oldu kapı çaldı, kadın elinde kırılmış dallarla içeri girdi. elimi yüzüme götürüp ağlamaya devam ettim, annem ne olduğunu sordu. kadın biraz durdu ve sonra elindeki dallardan kalan meyveleri koparıp bana uzattı. "bunları sana getirdim" dedi ve gitti, öylece gitti anneme birşey demeden hemde. o yaşlı kadın büyüklük gösterip anneme yaptıklarımı söylememişti ama ben utancımdan her şeyi söyleyip bir güzel dayak yemiştim. o günden sonra değil bir ağaçtan meyve koparmak, herhangi bir ağaca yaklaşmıyorum bile.