bugün

dystopia

belkide yüzdeyüz thrash metal olmasa da olmuş albümdür.

dinleyicilerin bir çoğu dave mustaine vokaline takılmış ancak sanırım kendisinin yaşlanmasından mütevellit gitarlar -2 ses geri düşürülmüş, daha pes sesler elde edilmiştir. bu yüzden rust in peace soundu beklemek zaten yanlıştır.

melodik açıdan zengin işler yapılmış albümde. özellikle chris broderick gibi bir hayvanın ardından kiko loureiro işi çok güzel toparlamış bence ve hatta kendini oldukça güzel ve farklı olarak ifade etmiş albümde.

albümde eksi olarak niteleyebileceğim şey şudur ki ; ilk duyduğumda chris adler gibi tarzını aşırı beğendiğim bir davulcunun megadeth'e girişinde çok heyecanlanmıştım ancak albümde pek kendisi gibi çalmamış gibi, çaldırılmamışta olabilir.. bilemedim..

velhasıl iyi albümdür, teknolojinin müziğe bu kadar dahil olduğu bu çağda metalseverler için dinlenilmesi gereken bir albüm olmuştur.

edit: aynı isimli parçanın ara soloları geçen zaman içerisinde çok hoşuma gitmiştir. kiko hakikatende farklı durmuştur.