13 mart 2016 ankara patlaması

Ygs'den çıktım evime gittim.Sonra tabi bende bir moral bozukluğu hakimdi.Sorular sızdırılmış dediler sonra bakarken her yanlış yaptığım soru için üzüldüm.Derken Ankara patlaması olduğunu gördüm elim ayağım titredi.Ablam Ankaradan sınavda destek olmak için yanıma gelmişti.Sınav bittikten birkac saat sonra Ankaraya dönmek için otobuse bindi.Ben hemen telaşla ablamı aradım, iyi misin dedim kötüyüm her yer kan içinde çok ölü var burada dedi ve kapattı.Basit bir sınava üzülmememin ne kadar saçma olduğunu düşündüm.Eminim , Ankara patlamasında benim gibi daha onsekiz olan bir sürü genç kardeşim sınav sonrası nefes alabilmek için oradaydılar.Rahat nefes alabilmek için çıktıkları yolda nefesleri kesildi.Peki kim verecek onca canın hesabını ? Beklediğiniz insanın bir daha hiç gelmeyecek olduğunu düşünün.Ne acı.Artık bir şeyler yapmalıyız.Bizi ölüme alıştırmaya çalışıyorlar.Alışmayalım arkadaşlar.Televizyon karşısında oturup , bugünde bu kadar kişi öldü denildiğinde bu duruma bağışıklık kazanmayalım.Elimiz kolumuz bağlı kalmasın.Büyük veya küçük bir şeyler yapalım.Tepkimizi gösterelim.Susmayalım.Susmayalım ki,giderek kaybetmeyelim insanlarımızı.