acı yiyebildiği için övünen insan

ölçüm cetveli olarak acıyı seçmiş insandır. ne kadar acı o kadar hakketme felsefesi genelde doğu kültürünün yansımasıdır. çünkü bu coğrafyada nedense hep acı çekmek ve çektirmek prim yapmıştır.

belki de eskiden acı başarının bedeliydi ve haklıydı, ama artık bedel değil öne sürülen bir caka bir imaj oldu, bayağılaştı. insan da cahilleşip emeğe değil de neticeye talip olunca göstermelik acılar gün yüzüne çıktı.

işte acı biber yiyip övünmek de bu anlattıklarımın acı bir ifadesi olsa gerektir.