türklüğün en büyük şeref olması

bir türk olarak türklüğü en büyük şeref olarak saymıyorum, atalarımla gurur duyuyorum ama ırkımla değil. çünkü atalarım şuanda fersah fersah uzaklıkta olduğumuz kadar insandılar, insancıldılar.

ayrıca şunu ayırt edemediğimiz sürece asla birbirimizle anlaşamayacağız. hiç bir ırkın birbirine üstünlüğü yoktur, resmi tarih ve devlet politikaları insanları gazlamak amacıyla böyle kavramlar türetmiştir, doğrudur. kızılacak birisi varsa bu çocuklar değillerdir. bu çocuklar da bu çocukların aileleri de hep devlet politikasına göre yetiştiler, böyle gördüler. ve bu diğer ırkları ötekileştirme hatta yok sayma gibi çeşitli durumlar oluşturmuştur, bunlara da katılırım.

ancak siz tecavüzcü türk, hırsız türk derseniz bu doğru olmaz. bunu yapan bir çok kürt de var ermeni de. tecavüzünden tutun, gammazcılığa bir ton şey sayılabilir.

tartışılması gereken şey bu çocukların böyle olması değil neden böyle olduklarıdır ve bunu eleştirenlerin önce kendilerini de rahatça eleştirebilmeleri gerekir, kin kusmaları onları haksız kılar ve maalesef bunu da göremiyorum bu sözlükte. herkes bir şeyin peşinden takılmış gidiyor, ya türkçü ya türk düşmanı vesair.