doğru insanı bulmak

teslim olmaktır, hayata ve aşka...

eski günlüklerimi buldum bu akşam. ve hayatımın en üzücü olayını yaşadıktan sonra, abimin bana yazdığı mektubu... Mektubu açıp okumaya cesaret edemedim. Üzüleceğimi biliyordum çünkü.

O sırada sevgilimle konuşuyordum ve ona da bahsettim bu durumdan. Abimin yazdıklarının beni ne kadar üzdüğünü ve aradan yıllar geçmesine rağmen, hala her cümlesinin aklımda olduğunu...

Sevgilim bana öyle şeyler söyledi ki, tutamadım kendimi; gözlerim doldu, cevap bile veremedim. Hayatımdaki varlığı için teşekkür bile edemeden kapatmak zorunda kaldım telefonu. Ağlıyordum...

Bu yazıyı hiçbir zaman okuyamayacak ve varlığından bile haberdar olmayacak ama kendim için yazmak istedim bu satırları.

Hani bir şarkıda diyor ya; "Gelir ve ortaya yerleşir aşk..." onu sevmek kolay olmadı benim için. Tüm acıları unutup onu sevebilmek. Yine diyor ya bir şarkıda; "Aşık olmak kısmetmiş yar, sana..."