sosyal medya yüzünden insanlardan soğumak

insanın hevesini kıran, hayata karşı sorgulatan durumdur. facebook'um normalde kapalıdır, instagram kullanıyorum sadece ama bazen bakıyorum insanların paylaştıkları fotoğraflara; içi o kadar boş ve anlamsızki, bu insanlar bunu çekerken nasıl bir ruh hali yaşıyorlar diye düşünmeden edemiyorum.

beni yanlış anlamayın; yaşlı ruhlu bir insan değilim ama özellikle şu selfie çıktı çıkalı millet kendini dakikada bir sergilemekten usanmaz oldu. "hadi şöyle selfie çekelim, hadi böyle selfie çekelim, hadi dudağını balık gibi yap, şöyle bak" hep bir emir verme, hep bir sahte surat ifadesi ile çok popi iş yaptığını düşünme olayı var. bir şeye daha dikkat ediyorum; bu selfie olayı her zaman olduğu gibi ilk olarak amerika'dan başlayıp dünyaya yayıldı. ama ben instagram'da abd'li ya da avrupa'lı takipçilerime ya da takip ettiklerime bakıyorum, ya adamlar doğa fotoğrafı çekiyor ya bir bina çekiyor, ya estetik bir şey görmüş onu paylaşıyor ya da arkadaş topluluğuyla fotoğraf çektiriyor vs. yani bir amaç için, bir şey için fotoğraf çektiriyor. ama bizim adamlara bakıyorum, instagram galerisinin %90'ı selfie, geri kalan %5'i yemek, diğer %5 ise yine narsist düşüncelerle çekilmiş şeyler. tamamen boş yani.

bunları gördükçe şaşırıyorum, bi düşünüyorum "lan sorun bende mi acaba" diye ama yok arkadaş yok. sorun bendeyse bile hiç bırakmasın bu sorunum beni.