sonbaharın yaklaşması

Bir mevsimdir.
zamansız gelir.
mevsimler insanlar gibidir, insanımız gibidir. Bizim gibi dört mevsimi yaşamak her ülkenin insanının işi değildir. Başkaları anadolu insanı gibi yürekli değildir, ayrılıkları kaldıramaz. Hemen gözünü diker bir başka ilkbahara...
Her güzel şey gibi mevsimler değişir. gün gelir ,kapıyı çalar sonbahar. Eski bir sevgili gibi hüzünlü bir şekilde sizi terk eder, yaz. Nedenini sormak istersiniz, bildiğiniz halde sorarsınız.
Neden?
Neden? diye.
Güzel baktığı kadar da sonu yağmurludur yazın. Yağmurda ıslanırsınız, ıslandıkça gökyüzüyle beraber ağlarsınız.
o ağlama dedikçe yüreğinizden bir şeyler erir. Eriyen duygu öyle bir büyülüdür ki! Ağaçlar katlanamaz bu duyguya sararıp sorarlar. yapraklarından ayrılırlar fark etmeden. Yalnız değilim dersiniz ama ne çare! Tek yılmayan çam destek olur, acınıza!
Zamansız yaklaşır son bahar!
Kaçmak istersiniz de kendinizi, yaklaşmasını hissetmeden içinde bulursunuz.
Sonbaharın yaklaşması yazın sonudur... Bu yazının sonudur.