atalay demirci

cem yılmaz'ın izleyince gururlanacağını düşündüğüm bir şovmen. "lan, herif gümbür gümbür girdi piyasaya, benim bir şeyler yapmam lazım" gibilerinden bir ışık yaktırıp güldürmece işinin ilerlere götürülmesine sebep olucak pek bir durumu yok. * * zira kendisi bir klon. ancak hakkını yememek lazım, ekol aynı olsa da muhteviyat farklı ve bu arkadaş da güldürüyor. seyirciyle iletişim, hikayenin hızlanıp yavaşlaması, patlaması falan çok benzer.

bir de bu arkadaş sıkışınca cem yılmaz gibi küfür etmiyormuş*. helal dairesi keyfe kafidir diye de bir şey var. "gülmek istiyorum ama altıma sıçırtsada küfür olmasın abi" düşüncesinde olanlara sunulmuş bir açık kapı işlevine sahip kendileri.

cy fanı bir entry olacak ama söylemem lazım, cem yılmaz şovu izlemiş adam bundan sıkılır. komik olmadığı için değil. gösterinin ritmi açısından. arka arkaya komik hikayeler dinle dinle insan bir noktadan sonra yoruluyor. baştan sona iyi tasarlanmış olmak önemli zannedersem. zaman zaman nefes aldıran, krize sokacak kadar güldüren, ne diyo la bu amına koduumun diye düşündüren bölümlerin iyice ölçülüp biçilmesi gerekiyor ki, bunun adı profesyonellik. ve tabi anlık reaksiyonların, seyirci müdehalelerinin idaresi var ki bu da yetenek kısmı.
hevesim var zaar çok takmış olabilirim aralarındaki ilişkiye. neyse, eklektik bulsam da gülmeye ihtiyacım var. çok çalış atalay demirci.