kemalistlere acımak

kızmak veya eleştirmek yerine olması gerekendir. kendi fikirleri olmayan ve hatta olamayacağını düşünen, bir başkasının fikirlerini ve hayat tarzını aynen/dogmatik biçimde kendine uygulama zorunluluğu hisseden, sırf çocukken dayatıldığı için robotlaşıp bir ideolojinin doğru olup olduğunu bilmeden bir kişiye tapmak ve onun birtek hatası bile olabileceğini kabul etmeden onun adına -ist olup sorgusuz sualsiz ona asker olmak acınılacak ve üzülünülecek bir durumdur. bu kişilere gerçekten acımak gerekir, öyle ki bunlar at gözlüklü kişilerdir, dünya görüşleri çok dardır. sadece kemalist ve şakirt vardır tüm dünyada bunlara göre. atatürk ü eleştiren herkes şakirttir, herşeyi anında cemaatlere bağlarlar.

(bkz: kemalist kişilik bozukluğu)