kendini özel hissetme isteği

bugün başıma bir olay geldi. .

saat sabah 9:00'da kalktım, kahvaltımı yapıp hazırlandıktan sonra, biraz internette takıldım ve spora gittim. kalabalıktı, herkes bir amaç uğruna spor yapıyordu. kimi daha seksi görünmek için, kimisi ise fazla kilolarından kurtulmak için. biraz durup insanları izledikten sonra, hepsinin yaptığı hareket sonrası aynaya bakarak kendini izlediğini gördüm. "yıllardır yaşıyoruz ancak kendi gözümüzden kendimizi bir kere bile göremedik, aslında ne kadar aciz canlılarız lan" diye içimden geçirirken, bir tane kızın telefonundan facebooka girdiğini görmemle, kızın o 'gerçek, yorucu ve terli' formatından çıkıp, bambaşka triplere girdiğini görmem beni de o dünyaya soktu. kız tamamen kendini telefona odaklamış ve gözümün önünde değişiyordu lan. sanki az önce o boncuk boncuk terleyen, tavuk götü gibi mosmor olan bendim amınakoyim. (tavuk götü mor değildi dimi lan neyse ) kendisini özel hissettiren bir platform oluşturmuş kendine kızcağız. ne yazık. .

herkes kendini çok özel hissediyor değil mi ?

çok mu özeliz lan biz ? kimse bizi aldatamaz, yalan söyleyemez, bizi kandıramaz ya da bizimle alay edemez değil mi ?

tanrı bizi ne kadar çok seviyor değil mi ? onun mini minnacık kullarıyız bizler. her ne olursa olsun "hamd alemleri rabbi olan allah a mahsusdur, rahmandır, rahimdir, esirgeyen ve din gününün sahibidir." değil mi lan ?

canımsınız. .

facebook, twitter, formspring, ask.fm vs.. bunlar neden bu kadar tuttu lan ?

çünkü insanlara kendi dünyalarını kurmalarını sağlıyorlar. insanlar bu dünyada istedikleri bireyleri çok rahat bir şekilde oynayabiliyor.

bir kız 321312 tane erkek ona "naber tanışalım mı ?" yazdığı zaman, "üff snne be slak xd" diyebiliyor,
bir erkek reelde götüm götüm titrediği kıza "naber ya seni görüyorum sürekli çok hoşsun" diyebilme cesaretini gösteriyor..

kimi cesur oluyor, kimi popüler .. güya.

insanı özel hissettirdiğin her işte kazanıyorsun anlaşılan. birisine olmadığı gibi davranmak, hem o birisini, hem de bizleri istediğimiz kişi yapıyor. her sevgili olan yeni çift, kendilerinin inanılmaz derece de farklı olduğunu düşünüyor, her ayrılan 'en mükemmel aşkı biz yaşadık' tribine giriyor. insanlardaki bu ego, narsisizm ve pragmatist yaşama bağlılık hissi, gün geçtikçe insanları kendilerinden uzaklaştırıyor.

biz niye kendimiz olamıyoruz bilader ?

neden sarımsaklı yoğurt yiyen birine 'üfff inaaanmıyoruuum sarımsak mı yidiiin?' diyorlar. neden insanlar 'naber' sorusuna gülerek 'iyi, sen nasılsın uzun süredir hatrımı kimse sormuyor' demek yerine, "lan bu herif benden ne sikim istiyo ki" diye düşünüyor.

kıssadan hisse: sevmediğim bir düzen içine giriyorum, kusmak istiyorum yutuyorum amınakoyim.

ağlamak bile zayıflık oldu artık lan.