kabuğun altında kanayan sevgili

yaranın varlığı bile unutulur bazen ya da onunla ya$amaya alı$ıldığından mıdır bilinmez acısının kaybolup gittiği yanılsamasına dü$ülür.öyle ki $öyle cümleler kurulur arkasından;

" bir daha kimse onun boşluğunu dolduramaz, hatta kendisi bile dolduramaz artık..."

kabuğun altında ki yara kendiniz olmuşsunuzdur...
ancak devam etmez böyle...ke$ke etse... bu ba$lı ba$ına bir yanılsamadır. olu$an derinliği siz kendinizden bir parça gibi görmeye ba$lamı$ken ve onunla ya$amaya alı$mı$ken, tek bir satır arasının sizi geçmi$e döndürmesiyle sanki dün bitmi$ gibi her $ey yeniden kanamaya ba$lar yaranız... ve hiçbir farkı olmadan acıtır...

i$te sadece bu anda büyümü$ olmak nafiledir. i$e yaramaz...
çünkü gözya$larınız hep çocuk kalır...