hastanede refakatçi olmak

sevdiğiniz bir yakınınızın en zor anlarında yanında olmaktır.
refakatçi koltuğunuzda otururken düşünürsünüz... yan odada bir bebek doğar; sizinkinde biri yaşamaya çalışır... "hasta" sıfatını bile yakıştıramadığınız sevdiğinizle yer değiştirmek istersiniz. "refakatçi o olsun; onun acılarını ben çekeyim" diye bir dilek geçer içinizden. ama çaresizliğin yüzünüze vurduğu bir andır. kimsenin acılarını alamazsınız, hafifletemezsiniz de... insan olmak acizliktir bazen...
sonra televizyonda cerrahpaşa çalar birden. susarsınız... bir şarkı bir insana daha fazla koyamaz...