kurbanlık hayvan ile dost olmak

işin geyik boyutu bir yana bırakılırsa kurban kesecek ailedeki küçük çocuğun yaşadığı durumdur. çocukların psikolojisi tahmin edeceğiniz üzere yetişkin insanlardan çok farklıdır. yaşlı başlı adam koyunu kurbanlık hayvan olarak görürken çocuk bir arkadaş olarak görür, onunla oynar, elinden tuz yedirirler, duygusal bir bağ oluşur arasında. sonra tekbirlerle o çocuğun arkadaşını keserler ama hunharca değil, gözlerini bağlarlar, önemli bir iş yapmanın ciddiyetiyle keserler hayvanı, çocuk en yakınında gördüğü ailesinden, babasından, abisinden sevdiği arkadaşını kesmesini anlamaya çalışır, sonra sonra çocuğun bunun allah rızası için yapıldığını anlamasıyla sevdiği dostunu allah yolunda kendi eliyle kaybetmenin acı ve aynı zamanda amacın ulviliğine binaen lezzetini yaşar.

"çocuk kesilirken kurbanı gördü, büyüyünce et yemedi" olayı benim çevremde yalnızca 1 kişide olmuştur. zaten kendisi de şu anda din konusunda mesafelidir. bu olay onu dine karşı soğutmuştur ya da bu olayın etkisi yoktur o ayrı bir tartışma konusu.hala kesilecek bir kurban görünce içim sızlar, o çocuklukta hissettiğim duyguyu hissederim, yere yatırılır, gözü bağlanır, kıbleye çevrilir ve kurban edilir. hüzünle birlikte itaatin lezzetini yaşarım. hepimiz o'na döndürüleceğiz.

baştan edit : kurbanlık hayvana düşman muamelesi yapan, eziyet eden öküzlere de amellerin niyetlere göre olduğunu hatırlatır, et istiyorsa kasaba gitmesini tavsiye ederim, korkmasın, şekilden dolayı kesilmekten kurtulacaktır.