Bugün bir kere daha lanet ettiğim şey. 40 derecede nefes alamıyorum. Ter yüzünden giymek bile başlı başına mesele. Bir kere markete çıktım yanlışlıkla. Sokakta ilk karşılaştığım adamın bakışından anladım hatamı ve eve koştum hemen. Ben bıktım artık başkalarının sapkınlıkları yüzünden kendime eziyet etmekten. Sütyensiz çıkma bakarlar, kısa etek-şort-elbise giyme bakarlar, yakanı çok açma bakarlar... Ama erkek üstsüz gezse, şort giyse, bağrını göbeğine kadar açsa problem yok. Niye çünkü kadınlar bunları görünce mal bulmuş mağribi gibi bakmıyorlar. Valla sıkıldım kadın olmaktan.

Oymalı çalışma masası. Hava atmak için salona koyduk. Gören çığlık atıyor.

Kimse kusura bakmasın da hava olmuş 40 derece. Hissedilen 42. Sen günaha gireceksin diye pişik olamam. Havaya baka baka yürürsen bacak macak görmezsin.

Özellikle şişmanı hiç çekilmez. Göze, akla zarardır.

Her insan evladına kabiliyeti dahilinde yaptığı her iş yakışır. Bunun kadını erkeği olmaz.

Kendi akrabasıyla ilişkiye girebilmek için evlenen kişi vs. Akrabası olmayan biriyle evlenmeden ilişkiyle giren kişi şeklinde karşılaştırıldığında gördüğüm tek iğrençlik, akrabayla birlikte olmak istemektir.

(bkz: Mini etek giydirmeyince adam mı oluyorsunuz).

Üzülmesinden mi yoksa başına bela olmasından mı korkuyorsun diye sordurtur. Üzülmemesi içinse yapılacak pek bir şey yok. Dürüst olmak en sağlıklısı. Bela olmasından korkuyorsan ayrılık konuşmasını kalabalık bir mekanda yap. Suçlamaya yönelik laflar etme ama kendini de fazla ezme. Korktuğunu anlarsa üstüne gelebilir. Ve en önemlisi kendini güvenceye almaya çalış. Ailenle ya da arkadaşlarınla paylaş ve tetikte ol. Gerekirse polisi aramaktan çekinme. Ülkede yaşananlar malum.

"Eski" sevgilisi olduğu içindir. Yürümemiş ki eskimiş. Zorlamanın anlamı yoktur.

Benim babam, annem "yemek yapmıyorum" derse boşamaz ama Babam "neden yemek yapmiyorsun" derse annem boşar.

Kurtarılma ihtiyacı. Söylenene göre son ana kadar birileri tarafından kurtarılmak isterlermiş.

Şimdi seni kırmamak için eteği çıkartıp gezerdik ama sapığı var, manyağı var. Başımıza bir iş gelir diye korkuyoruz.

Eski bir oyuncu, katıldığı bir tv programında zaten birlikte yaşadığı sevgilisiyle 10-15 yıllık ilişkilerinin ardından neden bir anda evlenmeye karar verdiklerini şöyle yanıtlamıştı: ''Bir gün trafik kazası geçirdim. Gözümü açtığımda başımda amcam vardı. Erkek arkadaşımın nerede olduğunu sorunca aradık şimdi geliyor, dedi. Ben kaza geçirince polis acil durumda aranacak kişi olarak hayatta olan en yakın akrabama ulaşmış. Oysa sevgilim ve ben acil bir durumda ilk olarak birbirimizi isteriz. Başımıza bir şey gelirse ilk bizi arasınlar diye devletin bizi tanıması lazımdı. O yüzden evlendik.''

Twitter hesapları üzerinden yaptıkları duyuru ektedir.
görsel
Sorumluların bir an önce cezalandırılmasını diliyorum. Yolda hayvan görünce utanıyorum artık. Bir şekilde birlik olup bizi dünyadan siliverseler keşke.

Tweet dizisinde bolca geçen ''istismar'' kelimesinin ne denli ciddi bir anlam taşıdığını anlatma isteği yaşadığım twitter hikayedir. Psikolojik ve fiziksel şiddet mağduru biri olarak acı yarıştırmaya şiddetle karşı olan biri olduğumu bilmenizi ve paylaşacağım anının bu amaçla yazılmadığını önceden belirtmek isterim.

20'li yaşlarımın başında, üniversite 3. sınıfa başlamadan önceki yaz tatilinde tanıştım kendisiyle. Birbirine 1.5 saatlik mesafedeki iki farklı şehirde öğrenimlerimizi sürdürüyorduk ve ilişki yaşamaya uygun bir mesafeydi bu bizim için. Ben haftasonları onun yanına gidiyordum o da zaten doğru dürüst okula gitmediği için haftaiçi boşluklarında benim yanıma geliyordu.

Aslında tuhaflıkları daha ilişkinin başında kendini belli etmeye başlamıştı ancak ben yapım gereği biraz saf olduğum ve adamdan çok hoşlandığım için herşeyi bana olan ilgisi ve hissettiği şeylerin yoğunluğuna bağlıyordum alakasız da olsa. Örneğin, her şeyi kıskanıyordu. Ev arkadaşımın sevgilisini, ev arkadaşımı, sınıf arkadaşlarımı, hocalarımı... Bunu şiddetli bir yerden söylemediği için ben de aman saçmalama canım deyip geçiştirebiliyordum. Sonra kararlarımı, davranışlarımı ve ağzımdan çıkan sözleri yargılamaya başladı. O öyle yapılır mı, bu böyle söylenir mi, böyle davranılır mı... Bu söylemler bir yerden sonra benim sürekli bir şeyleri düzeltmeye çalışan, acaba doğru mu yaptım, acaba yanlış bir şey mi söyledim diye panik halinde dolanan birine dönüştürmeye başladı. Ama bunu öyle korkunç bir kurnazlıkla yapıyordu ki ben onun mükemmel bir insan olduğuna ve benim ona layık olabilmek için çok fazla çaba göstermem gerektiğine çoktan inanmıştım bile. (Enayi'nin Öykü'ye yaptığı şeyi hatırlatıyor bana bu)

ilişkinin ilk yılındaki halim, kaynayan kurbağa deneyindeki kurbağanın tencerede huzurla oturması gibiydi. 3. sınıfı bitirdiğimde 3 yıllık ev ve sınıf arkadaşımla evleri ayırmaya karar verdim. Daha doğrusu bunun kendi kararım olduğunu zannettim. Tek başıma bir ev tuttum. Böylece erkek arkadaşım daha sık bende kalabiliyordu. Bir yandan bitirme tezimle uğraşırken bir yandan da onun eşi, dostu ve akrabasını deniz manzaralı evimde ağırlama görevini üstleniyordum. Bu arada manipülasyonların seviyesi artmış ve bununla doğru orantılı olarak benim de kaygı ve panik seviyem artmıştı. Akşam ezanından önce alışverişimi bitirmek zorundaydım. Zira hava kararınca aç bile kalsam ekmek almaya çıkamazdım. Yaptığım takdirde bu en az 2 günlük bir kavganın başlamasına sebep olurdu. Sınıf arkadaşlarımla kafede oturamazdım. Bu tarz etkinlikler ancak o varken yapılabilirdi. Alt katta oturan sınıf arkadaşlarımdan biri herhangi bir ihtiyacı için kapıyı çalarsa ve eğer bu sırada biz telefonla konuşuyor olursak o kapı sesini duyması da yine kavga sebebiydi. Böyle böyle arkadaşlarımdan kopmuş oldum.

Su gittikçe ısınıyordu ama benim bundan haberim yoktu. Mutsuzdum, kaygılıydım ancak bunu adama değil kendi eksikliğime ve aciziyetime yoruyordum.

Bir gün durduk yere ''Bana anlatmadığın bir şey var. Şimdi söylersen ilişkimizi kurtarabiliriz'' demeye başladı. Kara kara düşünüyorum ne olabilir lan acaba diye. Acaba ondan gizli bakkala falan mı gittim, yanlış bir laf mı ettim... Ama yok. Bulamıyorum. Sonra dedi ki ''Benden önce olmuş bir şey.'' Durdum. Geçmişimi düşündüm ve aydınlandım. ''Ah ya'' dedim. ''Bu benim yaşadığım korkunç taciz olayımı hissetmiş kesin'' Oturdum ağlaya ağlaya, utana utana anlattım. Sanıyorum ki ''Sana bunu nasıl yaptılar'' diyecek. Ama o ''Sen böyle bir şeyin başına gelmesine nasıl izin verirsin, demek ki sen istedin'' deyiverdi. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Sabah başlayan konuşma kavgaya dönmüştü ve 12. saatin sonunda ben, parmak uçlarıma başarak mutfaktaki penisilin içerikli hapları gizlice cebe indirip tuvalete gidiyordum. Penisilin alerjim vardı ve beni kesin olarak öldüreceğini bildiğim için o ilaçları seçmiştim. Bütün kutuyu yuttuğum sırada nasıl olduysa anlamış olacak ki bir anda içeri dalıp parmağını boğazıma sokup kanata kanata kusturdu beni. ölmem gerektiğine çok sakince karar vermiştim. Çünkü 12 saat boyunca öyle bir manipülasyona uğramıştım ki benim gibi birinin gerçekten yaşamaması gerektiğinden emin olmuştum. Yanlış kararlarım yüzünden onun gibi mükemmel birine acı çektirmeye hakkım yoktu. O gecenin sabahı benden ayrılmak istemediğine karar verdiğini ama bundan sonra çok dikkat etmek zorunda olduğumu söyledi. O zamanlar sevinçten ölebilirdim oysa şimdi bakınca kurtuluşum olurmuş ayrılık.

Tabii artık efendi köle ilişkisi had safhaya ulaşmıştı ve ben sonsuz itaate geçmiştim. ilk dayağımı da o zaman yedim. Yumurta istediği gibi pişmediği için başlayan kavga benim nereden geldiğini anlamadığım tokadı da alıp evden gitmek üzereyken kendine zarar vermeye başladığında benim onu sakinleştirmek için ona sarılmamla son buldu. Sonra bunun asla tekrar yaşanmayacağına dair söz vermesiyle biten birkaç şiddet olayı daha yaşadık. Bu arada durduk yere çarpıntılar, göz kararmaları, nefes darlıkları yaşamaya ve ölüyorum galiba diyerek kendimi acillere atmalarım başladı. Tansiyonumu ölçüp bir şey yok diye eve gönderildim her seferinde.

Bir akşam en yakın arkadaşlarından biri bize geldi. O gece arkadaşı gittikten sonra neden elmayı tek seferde yemeyip de kemirdiğimi sordu. Sonra cevabı kendi verdi. Arkadaşına kur yapıyormuşum. Kendimi ifade etmeye çalışırken birden vurmaya başladı. Bu sefer diğerlerinden farklıydı çünkü bitmiyordu. Sakinleşmiyordu. Yere düştüğümde, o üzerime gelirken öldürüleceğimi anlayıp ilk kez bağırmaya başladım. tv sesine bile duvara vuran komşum çığlıklarımı duymamıştı. Boğazımı sıkmaya başladığında bağırma şansım da ortadan kalkınca kendimi tamamen bıraktım. Canım o kadar acıyordu ki ölüp bu acıdan kurtulmak istedim. Ama bütün ağırlığıyla üstüme oturup bir eli boğazımda, diğer eliyle de kafamı yumrukladığı o an bitmedi. ölemedim bir türlü. Sonra kalktı üstümden. Banyoya gittiğimde yüzümün bir yarısı balon gibi şişmişti. Sonrasında uzunca bir süre o şişlikle ve siyahtan yeşile dönen bir renkle gezdim. Tez danışmanım olan hoca beni görüp de ne olduğunu sorunca banyo lavabosuna çarptım dedim. Bu yalanı o bulmuştu. Arkadaşlarına benim çok sakar olduğumu sürekli anlatırdı zaten bu da kanıtı işte diye gülerek anlattığında öğrenmiştim bu yalanı.

Bu noktaya gelene kadar pek çok kez embesil olduğumu düşünmüşsünüzdür. Nasıl çoktan ayrılmadığımı, polise gitmediğimi, aileme ya da arkadaşlarıma bunu anlatmadığımı... Bunları başkası yaşasaydı ben de aynı şeyi söylerdim emin olun. Ama işte psikolojik şiddet böyle bir şey. Telkin edilerek geldim bu noktaya. işler çığırından çıktığında ben kontrolümü ve akıl sağlığımı çoktan yitirmiştim. Bu son yaşanan hadiseden sonra da ayrılmadım. Nişanlandım onunla. Hiçbir zaman aynı seviyeye ulaşmadı ama şiddet görmeye devam ettim. Bu arada hiç alakam yokken oruç tutmaya ve sürekli kuran okumaya başladım. Oruç tutmaya o zorladı. Kuran okuma ise tamamen kötü bir şey olmasından korktuğum içindi. Sürekli bir yalvarma halindeydim. ''Lüften kötü bir şey yapmayayım, nolur yanlış bir sey yapmama izin verme allahım.'' Bu arada okb belirtileri başladı. Belli duaları sürekli tekrar etmezsem kötü bir şey olur, Kıyafeti ters cıkarırsam kavga ederiz, yürürken ikimizin arasından bir sey gecerse kavga ederiz, üzerimde bu kıyafet varken kavga etmiştik giyersem yine kavga ederiz gibi... Bunun yanı sıra ara ara fısıltı benzeri sesler duymaya, etrafta uçuşan dumanlar görmeye başladım. (O zamanlar cinler musallat oldu sanmıştım. Belli ki yine patolojik bir şeydi, hala ne olduğunu bilmiyorum.)

Bu arada mezun olmuş onun yanına yerleşmiştim. iş bulmam lazımdı ama alanım gereği özgüvene ihtiyacım var ve ben fatura ödemeye giderken insanlarla konuşamam diye yarı yoldan eve dönmek gibi bir seviyeye getirilmişim o sıralar. Şimdilerde Panik Atak olduğunu bildiğim belirtilerle gittiğim bir iki görüşmeden de başarısız çıktım doğal olarak. Memlekete dönmem lazımdı çünkü param yoktu ve yük olmaktan korkuyordum. Ama izin vermedi. Başka bir alanda iş basvurusu yapmama da izin vermedi. Ailemden para istemeye zorladı sadece. Onlar da birkaç kez gönderdi ama doğal olarak eve dönmemi söylemeye başladılar bir yerden sonra. Ailemle de aram bozuldu böylece. sürekli uyuklamaya başladım. Durduk yere ağlıyordum, evden dışarı çıkamıyordum. kimseyle göz teması kuramıyordum. intiharı düşüncesinden asla kurtulamıyordum. Bu da ileri seviye depresyonmuş, onu da sonradan öğrendim.

iilişkinin başlarında, ''öykünün enayisi''de bahsedilen gibi bir olay anlatmıştı bana. Liseden beri çıktığı eski sevgilisi bununla cinsel bir birliktelik yaşamıyorken kısa süreli bir ayrılıklarında tatile cıkmış, orada tanımadığı bir erkekle birlikte olmuş. Sonra ayrılmışlar. işte bu hikayede bahsi geçen eski sevgili sosyal medya üzerinden mesajlar atmaya başladı buna. Sonra aradı. Ama bir şekilde geçiştirdi bu durumu. Derken artık evlenmeye ramak kalmışken davranışları onun için bile fazla tuhaf bir hale gelmeye başladı. Herkese kur yaptığımı, tatilde gittiğimiz mekanlarda tanımadığım insanlarla tuvaletlerde kırıştırdığımı falan söylemeye başladı. Sonra bayram öncesi ben ailemin yanında o ise baska bir sehirde ailesinin yanındayken de davranışları tam tersine döndü. Bu sefer de normalde ayrılık sebebi saydığı şeyleri yapmam konusunda telkinler veriyordu. Arkadaşlarınla buluşsana, evde özel ders versene, hadi çık eğlenmeye git vs. beni aldattığını bu davranışları sayesinde anladım. Biraz sosyal medya kurcalaması yapınca eski sevgilisiyle yeniden görüşmeye başladığını farkettim. itiraf etmesini sağladıktan sonra ilk kurduğum cümle ''Şükürler olsun, ben yanlış bir şey yapmadım'' oldu. Biz ayrıldıktan birkaç ay sonra evlendiler. Balayından döndükten sonra da boşandılar. Kızın paylaşımlarından anladığım kadarıyla o da şiddete maruz kalmış. Ama benden farklı olarak o anında terk etmiş. çünkü maniple olmamıştı henüz. Doğru karar verebilecek ruh haline sahipti şükür ki.

şimdilerde her kararımda, her davranışımda o günleri düşünüp öyle hareket ediyorum. Sevginin, saygının, ne demek olduğunu çok iyi biliyorum. Ama keşke bunu öğrenmek için böyle ağır bir sınavdan geçmeseydim.

Eğer içinizde bu sıkıcı ve uzun yazıyı okumaya tahammül edebilmiş olan varsa teşekkür ederim. Peki ben bunca şeyi niye yazdım? Bu manipülasyonu da içeren psikolojik şiddet aslında çoğu zaman farkında olmadan da olsa hepimizin yaptığı bir şey olabiliyor. Ve bu bir kere başladı mı hem maniple eden hem de edilen kişi için çorap söküğü gibi ilerliyor ve bizi bazen ölüme varan korkunç sonuçlara sürükleyebiliyor. Ben bugün ilişki yasadığım o adamın aslında çok ciddi psikolojik rahatsızlıkları olduğunu görebiliyorum ama 21-22 yaşlarında kontrolü çoktan kaybetmişken bu mümkün değildi. Eminim o da kendisinin hasta olduğunun farkında değildi bütün bunları yaparken, aksine çok haklı olduğunu düşünüyordu.

Eğer ilişkilerinizde uyumu yakalayamadıysanız uyum sağlamaya çalışmayın.

size şiddet uygulayan birine ''Bir daha asla yapmayacağım'' dediğinde inanmayın. Yapacaktır.

ilişki yaşadığınız kişi sizi bir konuda sürekli maniple ediyorsa aslında o problemin esas muhatabı kendisidir dikkatli bakın görürsünüz.

Biraz müsamaha göstereyim canım bir şey olmaz demeyin, kontrolü kaybedersiniz haberiniz bile olmaz.

Kendinizi sevin, kendinize saygı duyun, kendinizi koruyun. Ama bunu yaparken diğer bireyleri kendinize adapte etmeye çalışmayın.

unutmayın, birini değiştirmeye başlarsanız onunla birlikte siz de değişirsiniz.

Blade Runner / Tears in Rain sahnesi.

https://youtu.be/NoAzpa1x7jU

Dünyanın en rahatsız şeylerinden biridir. Sabah kafanıza geçmiş olarak bulursunuz.

Yurdumun her işi yapan ama birinini bile tam olarak yapamayan gereksiz ünlülerinden biri.

alka seltzer.

Zamanından önce final yapıyor olduğunu düşündüğüm muazzam dizi. Konusu, karakterleri, kurgusuyla (kazma başrolüne rağmen) kaliteliyim diye bağırsa da dindarları kızdıracak söylemleri yüzünden tutmadığı kanaatindeyim. Sağlam bir final yapıp sevenlerini mutlu etmelerini umuyorum.