bugün

sinir ve nefrettir benim için.
Karanlıkta kaybolma isteği artar.
Hemen bi an önce her şeyi unutuversem keşke diye düşünüyorum, bunlar hiç yaşanmamış olsa. Midem de bunu haketmemişti üstelik. Göğsüme oturan öküz kalksa gitse neden çekiyorum ben bunları diye düşünüyorum.
Üzüldüğüme üzülüyorum falan. Başka şehre taşımak başka bi hayata başlamak istiyorum.
Kaçış kurtuluş sanki.
fiziksel olarak bi acı hissetmem, hatta üzüldüğümde dışardakiler anlamazlar hayat normalmiş gibi devam ederim ama içimde, düşüncelerimde kopan fırtınayı kimse bilmez.

gece başımı yastığa koyduğumda değişiyor işler, o zaman kendim oluyorum, ağlamıyorum sızlamıyorum fakat dalıp gidiyorum saatlerce düşüncelere dalıp tek bir yere odaklandığım günler oluyor.
Kendimi battaniyeyle rulo yapıp açlıktan hastaneye kaldırılıncaya kadar uyumak isterim.
birilerinin size sarılmasını istemek olabilir.
Hissediyomusunuz siz ya.
Böyle tam kalbin üzerinde gerçek bir ağrı.
Canım hiç bir şey yemek istemiyorum hatta ölmek istiyor falan.
Çılgın bi baş ağrısı eşliğinde uyku isteği.
mide bulantısı, ama derinden sanki midenin arkasından gibi, ve bir türlü geçmeyen türden.
1.hiçlik.
2.kulak uğultusu.
3.mide bulantısı.
4.uyuma isteği.
direk başım döner.

(bkz: vertigo)

Bu korku bile üzülmekten vazgeçirebiliyor.