omrumun son mevsimi

Ben bu Homer toprağını
öptüm başucuma koydum
zambak açan dalgaların
rüzgarıyla avundum
anlar oldum kuş dilini
ida Dağı Öp beni

Sularla oynaşıyor
ışığın altın rengi
derinlere ayna tutup
tarihini gösteriyor
tanrılar sürüsünün
bitirememişler seni
ağalığın bin şekli
ida Dağı öp beni

isteyenlerin olsun
kutsal kitabın cenneti
bana gerçek gerek gerçek
soluduğum hava gibi
insanın tükendiği yerde
dar mekanlar boğar beni
ida Dağı öp beni

Dikenlerin ucunda
sarı çiçek açıyor
türkülerle akıyor
yeraltı dereleri
görünmez bahçevanlar
bölüştürüyor güneşi
aşk içinde burda zaman
ida Dağı öp beni

Yedi iklim dört köşe
savruldum zaman içinde
yalandı dostlukları
konakladığım kentlerin
aşkla akıyor sular
ömrümün son mevsimini
ida Dağı öp beni. * *