bugün

Şu an kulağımda çalan müzikte "I'm in f*cking depressed" sözü geçti. Bende öyle.
insanlara karşı kaybedilmiş bir güven duygusu...
sevgilimin ona en ihtiyacım olduğu ama beni umursamadığı dönemlerde öylesine biri ile yaşadığı her şeyi, mekan dahil tüm detaylarıyla hatırlıyor olması...beni böyle ayrıntılarla hatırlamaz eminim.bunun üzerine ruh halimi tarif etmeye gerek var mı?...
tanıdığım herkes için çıplak vücuduma veda mektupları iğneleyerek kendimi asmak istiyorum.
Korkunç. Gecenin bu saatinde hala kaçak uykumun peşindeyim. Can sıkıntımı giderir diye milletin whatsapp fotoğraflarına bakıyorum.
görsel
Çözebilirsem yazarım.
(bkz: #35385625)
görsel

Adeta bu.
Parçalı bulutlu...
tam oldu diyorum her defasında yeniden başlamak zorunda hissediyorum.
Garip yani. Ne hissettiğimi hissetmiyorum.
görsel
görsel
sonu görünmeyen bir boşluğun içinde süzülüyorum sanki.

görsel
evi nepal'de kalmış slovakyalı salyangozdur ruhum sınıfları doğrudan geçip gerçekleri gören gençlerin gözünde.
Hani kızın biri diyodu ya; "benim bura afet yeri depremde var yangında hangisini anlatayım" heh işte öyle bir şey.
görsel
görsel

Güvercinle vals ediyor gibiyim sözlük. Biriniz bana elma soysun.
Gerçekten berbat bir halde ruhum yorulmuş bir halde. Hayatta bazı şeyler karşılıklı olmayınca gerçekten çok zor geliyor. Değer gibi sevgi gibi...
görsel
Edit: arkadaşlar düzeldi.
Devlet tarafından baskı, prese uğruyor gibi hissediyor.
Kör kurşun gibiyim. Nereyi delip geçeceğim belli değil.
Allahim artik askima karsilik buldugum bolume gecebilir miyiz?
Hem herkesi öldürmek hem de herkese sarılmak istiyorum.
kafamı hissetmiyorum (:(