sondan once

Sirkini kendi yaratan bir cambaz
ölüme davetkâr hayata soğuk
iş olsun diye uyanır her sabah
akarına kapılır kımıltıların
bir oyundur onun için yaşamak

Gergin ipler üzerinde hüzünbaz
güler mi ağlar mı kimseler bilmez
alevden toplarla sevişir usul
gizler sancısını yüzündeki maske
gidişlerin türküsüdür oynamak

Işıktan yelpazeler okşar tenini
alkışlar birikir yorgun ömrüne
aktıkça eksilir eski bir ırmak
yatağını çevirir sonsuz denize
ölüme davetkâr hayata soğuk
şiirini noktalar yaşlı bir cambaz. * *