bugün

iki ucu boklu değnek. biri acı, öteki vicdan azabı.
Hep ilk durumu yasadığımdan 2. Diyorum. Sevip sevilmemek kadar kötü olamaz.
hiç sevilmeyip sevmekten korkmak.*
tabiki sevip sevilmemek burda kontrol sizde olaylar sizle ilgili ve kontrol etmesi daha kolay.
sevme seni sevmeyeni, bağdat' ta sultan olsa
sev seni seveni, hak ile yeksan olsa.
önceki entrymde sevip sevilmemek demişim ama vazgeçtim ondan ikisi de değil duygusuzluk en iyisi.
Sevmeyip sevilmek kadar illet bir durum daha yoktur karşı tarafın bütün hevesini 2 sözünle kırdıktan sonra senin de "cidden kalpsiz miyim lan ben" diye kendini sorgulamana sebep olur.
Sevmeyip seviliyorsan ve vicdan azabı çekip seviyormuş rolü yapıyorsan işin sonunda güzel beddualar seni bekliyor demektir. Haketmişsindir.
Edit: haketmişimdir.
Yoksa ben zurnamıyım ha? Dedirtir.
ilki beni anlatan durum. ikincisini de beni seveni bir bulsam söz ben de onu sevecepim.
sevmeyip sevilmek iyi değil. sevip sevilmemek de iyi değil galiba. iyi olanı yaşamadım henüz.
Sevip sevilmemek diyorum. Hem seni sevene hem kendine yazık etmemek için. Sadece sen sevdiğinde en azından bir tek kendine yazık etmiş oluyorsun. Daha az zarar var ortada.
Daha doğrusu sevmek mi sevilmek mi? Bence sevilmek. Sevmekten karşılık bulamamaktan üstüne üstülük kaybetmekten sıkıldım. Sevmek güzeldir ama sevilmek bence daha güzel. Değerli olduğunu bilmek hissetmek bunlar yaşamaya değer. Sevipte kaybetmekten iyidir.