Mevlana tarafından yazılan tasavvuf kitabı.
şirk denemeleri ve iftiralar içeren çöp.

örnek:

"mesnevi, alemlerin rabbi'nden inmedir."

örnek:

bu, ne yıldız bilgisidir, ne remil, ne de rüya. tanrı, doğrusunu daha iyi bilir ya, tanrı vahyidir! sofiler bunu halktan gizlemek için gönül vahyi demişlerdir.

örnek:

yavrum, veliler de tanrı çocuklarıdır. onlar ortada olsun, olmasın. tanrı mallarını canlarını korur, onların ahvalinden haberdardır. sakın noksanlıklarını bulup aleyhlerinde gıybet etme. onlar için kin güden onların öcünü alan tanrıdır. tanrı dedi ki: bu veliler benim çocuklarımdır. [mesnevi, cilt 3, beyit: 79-81, sayfa 7, milli eğitim basımevi 1995]

örnek:

mustafa'yı ayrılık derdi kapladı, daraldı mı kendisini dağdan atmaya kalkardı. cebrail, ‘’sakın yapma. kün emrinde sana nice devletler takdir edilmiştir’’ deyince yatışır ve kendini atmaktan vazgeçerdi. sonra yine ayrılık derdi gelip çattı mı yine gamdan, dertten bunaldı mı kendisini dağdan aşağı atmak isterdi. bu sefer cebrail görünür, ‘’ey eşi olmayan padişah, yapma bunu’’ derdi. [mesnevi, cilt 5, beyit: 3535-3539, sayfa 288, milli eğitim basımevi, istanbul 1995]
Okumadım ama içinde abuk sabuk şeyler varmış.