bugün

Hayatımda çok fazla mutlu olduğum anlardan biridir. insanın içi kıpır kıpır neşe dolu oluyor. Kitaplarımı çok seviyorum. En iyi dostlarım onlar.
Bir çeşit terapidir.
Dinginlik verir. Ne bir kitabın sonuna duyulan heyecanlı merak, ne sevilen bir karakterin kaybedilmesi... Sadece yelken açacağınız yeni maceranın tatlı kıpırtısı. Hepsi bu.
Hele şükür.
Saatlerdir, kendime yakışır bir başlık arıyordum.
Sonunda buldum.

Yazarları mı?
Kitaplarımı mı?
Şahsen, ayırt edemiyorum.
Benim gibiyseniz; kitaplarla bile konuşabilirsiniz. Gerçekten rahatlatıcı bir durum.
Dinlendiren olay. Cok severim. Duzenlerken her kitabi acip karistirmayi severim. Sonra karsilarina gecip izlemeyi, hangisini ne zaman okudugumu dusunmeyi severim.
Kitap fetişi olduğunuzu gösterir. Kitap dediğin okumak içindir. Okursun başkasına verirsin. Hayatım boyunca hiç kütüphanem olmadı. Kütüphanesi olan insanları da sevmem.

Ben kitabı okurum, başkaları da faydalansın diye başkasına veririm. Kitaplıkta duran kitabın kimseye bir faydası yok.
O degılde aylardır bi kıtap bitirmediğimi farkettim.
Ayıp ediyorum sanırım.
geceleyin yataklarında mışıl mışıl uyuyan çocuklarını izleyen bir babayı anımsatan, yapmaktan ciddi manada zevk aldığım aktivite. ruhu dinlendirir, insana huzur verir. hele o kitaplık seçe seçe satın alıp özenle raflara dizdiğiniz kitaplardan oluşuyorsa onun hissi bambaşkadır.
Sadece bana mı oluyor hissine kapıldığım eylem. Nedensiz bir mutluluk kaplar içimi. Dokunurum onlara, hizalarını düzeltirim. Farklı bir bağım vardır onlarla. Sessizce dertleşiriz. önce Ben onları dinlerim, sonra onlar beni...
servetine uzun uzun bakmak. sanki orda binlerce hikaye var sana ait.
Çok sevdiğim eylem.
bir televizyonun karşısına geçip uzun uzun bakmaktan çok daha iyidir.
tabi sonra okunursa.
Bol bol yaptığım aktivitedir evlatlarıma bakar gibi kitaplarımı öylece izlerim . Bazen elime bir kitap alır öylece karıştırırım .