kitap alıntıları

Güzellik denen şeyin gülümsemede saklı olduğuna inanıyorum. Eğer gülümseme bir yüzü güzelleştiriyorsa, o yüz gerçekten güzeldir. Gülümsemesi görünüşüne bir şey katmıyorsa, o yüz herhangi bir yüzdür. Eğer gülümserken çirkinleşiyorsa, işte o yüz de kesinlikle çirkin bir yüzdür...

Lev nikolayeviç tolstoy-çocukluğum

5

23.01.2019 19:54

felisdomesticus

insanlar yavaş yavaş inanmamayı, güvenmemeyi, sevmemeyi ve kronik şüpheci olmayı öğrenir. Bu gerçekleştiğinde artık ne yazık ki çok geçtir. insanların ''Tecrübe'' dediği şey budur. Kalbiyle bağlantısını kesmiş bir insana ''Tecrübeli'' denir.

Freud

4

23.01.2019 20:50

hayallerle

suskunluğun siyah okyanusundaki cam fanuslu bir dalgıç gibi yaşıyordu insan, kendisini dış dünyaya bağlayan halatın kopmuş olduğunu ve o sessiz derinlikten hiçbir zaman yukarı çekilmeyeceğini ayrımsayan bir dalgıç gibi hatta.

Satranç - stefan zweig

2

23.01.2019 22:40

felisdomesticus

Göz göre yok olmuştu o; kendi görünürlüğünün derinliklerine çekilmişti. Her gün her yerde karşılaşılacaktı eskisi gibi, sesi işitilip kokusu duyulacak, ama asla ona ulaşılamayacaktı.
Herhalde kendi varlığına karışarak yok olmak en akıllıca yöntemdi. Belki de bu yüzden delirmişti Cennet'in oğlu; kendini kendine gömebilmesi için delirmesi, delirmesi için de herkesten akıllı davranması gerekmişti.

Hasan Ali toptaş/gölgesizler

3

24.01.2019 00:23

essy

denge insanoğlunun icat ettiği en vahşi kavramdır. ip cambazının kendinien iyi hissettiği an, kendini ağa bıraktığı andır oysa. sırat köprüsünden, beslenmeye kadar denge her yerdedir. dünyanın en sağlam alarm sistemi. bütün dengesizlere karşı. en ufak harekete, yanlışa duyarlı...oysa hayatlarının belli dönemlerinin her saniyesini aşka verebilenlerse gerçekten yaşarlar. sadecesevgileri ve kendileri. başka bir şeyle ilgilenmezler. yüzde yüz aşk! dengesizlik, gerçek duygusunun ve gerçeğin tek kapısıdır. dengeyle hiçbir yere varılmaz. ancak düşmeyi bilenler köprüden, karşıya yüzerek de geçilebileceğini öğrenir. belki cennete, belki ipin gerildiği karşı tarafa varılır dengenin sonucunda, kabul ediyorum. ama düşmemek için verilmiş mücadelerin acısı ve tedirginliğiyle...

24.01.2019 00:25

cokomelli

“Beni kendime ördüğüm kozanın dışına çıkarmaya çalışıyordun, farkındaydım. Ben de sana en sevdiğin yazarların dünyalarına kapanmamanı, diyelim Memduh Şevket’i de okumanı öneriyordum, farkındaydın. Senin çabanın işe yaradığı kuşkusuz da benimkinden o kadar emin değilim. Belki bazı kişilikler, kozadan çıkmak istemiyorlardır; o ölüm kozası bile olsa. Kimin hakkı vardı kişiyi kozasından çıkarmaya?”

1

24.01.2019 03:55

acik mert korkusuz

Ne çok şey biliyor bu insanlar olric?
Herkes işine geleni biliyor efendimiz.
Oğuz Atay/Tutunamayanlar

9

24.01.2019 15:17

fikir maskenin altinda

"şimdi sakinim, her şey bitti, tamamen bitti. Müdürün ziyaretinin yarattığı korkunç kaygılardan kurtuldum. Çünkü, itiraf edeyim, hâlâ umutluydum. Şimdi Tanrı’ya şükür, hiç umudum kalmadı."
Bir idam Mahkumunun Son Günü, Victor Hugo

7

24.01.2019 22:58

loveneverdies

Şimdiden pişmanım istanbul'a geldiğime. Medeniyetten daha kötü bir şey varsa,o da medeni olmaya çalışan bir medeniyetsizlik...

3

25.01.2019 01:05

cokomelli

ancak bilirsin duyguların yaşı yoktur.
-dostoyevski

4

25.01.2019 01:27

vallabilmiyorum

Yaşamasını izledim: hakkındaki fikirlerim sürekli değişiyordu ve bu ancak insanın çok yakın bağı olduğu kişiler için böyledir ;başkaları hakkında daha genel ve bir seferde karar veririz.
(bkz: hadrianus un anilari)

2

25.01.2019 19:40

dusundugu uzerine dusunen adam

”Dünyanın en basit, en zavallı, hatta en ahmak adamı bile, insanı hayretten hayrete düşürecek ne müthiş ve karışık bir ruha maliktir! Niçin bunu anlamaktan bu kadar kaçıyor ve insan dedikleri mahluku anlaşılması ve hakkında hüküm verilmesi en kolay şeylerden biri zannediyoruz?”
Kürk Mantolu Madonna - Sabahattin Ali

26.01.2019 02:17

neyazarneyazmaz

"Birden bütün neşemin bir camın kırılışı kadar ses ve şangırtı çıkararak düşüp kırıldığını gördüm.
(bkz: semaver)

4

26.01.2019 17:29

bir yaz gecesi ruyasi

'' muhtar, avluyu yeniden taradı gözleriyle. o her şeyin mutlaka bir iz bırakacağına inanıyordu, izsiz şey olamazdı; kuşların bile izi vardı gökyüzünde, sözcüklerin dişte, bakışların yüzde.”

hasan ali toptaş-gölgesizler

5

26.01.2019 17:36

elisabethvogler

görsel

biz çocukken saklambaç oynardık.
gizlenirdik, saklanırdık sonra bulurduk birbirimizi...
ama saklamazdık başkasından insanlığımızı.

biz çocukken yakan top oynardık,
top kime değerse o ebe olurdu.
kimse şikayetçi değildi, çünkü oyundu.
ama kimsenin canını yakmazdık,
topla oynar ama kimsenin gururuyla oynamazdık.

biz çocukken birbirimizi kovalardık, elim sende oynardık.
dokunurduk birbirimizin sırtına elimizle.
kimseyi itmezdik ama sırtından,
yere düşürmezdik sonra.
yağ satarım, bal satarım oynardık,
ustamız ölürdü biz satardık.

yağ satardık, bal satardık ama hiç kimseyi satmazdık.
çocukluğumuzda öldü şimdilerde,
yağ da satıyoruz, bal da.
ve tabi, insan da...

-bazı yalnızlıklar iyidir / tolga akpınar

25

26.01.2019 22:32

bay kedi der ki

... Zaten anlatmak istediğim bir şey var, bin bir şekle sokup söylemek arzusuyla yandığım tek bir şey: o da sizi sevdiğim ... Nasıl muhtaç olduğumuz havayı istemem demeye, mekan içinde bir yer işgal etmekten vazgeçmeye kuvvetimiz yoksa, bize verilen bir aşkı almamaya da iktidarımız yoktur. Sizi seviyorum...

içimizdeki şeytan - Sabahattin ali

7

27.01.2019 01:48

oh muhsin unlu

"...elleri boştu gene de, yüzü boştu, sessizliği, hatta gözlerinin içi ve yüreği boştu... Belki de bu yüzden, boş bir çuvala benziyordu sokaklarda yürürken, boş bir çuval gibi duvar diplerine yığılıp yığılıp kalıyordu. Giderek azalıyordu sanki, giderek yollara, kırlara, kayalıklara ve gecelere bölünüp ufalanıyordu."

Hasan Ali toptaş/gölgesizler.

7

27.01.2019 15:47

essy

görsel

6

27.01.2019 15:48

lidyanetya

"insanları genel anlamda seviyorum ama kimseye tahammülüm yok"
(bkz: tutunamayanlar)

2

27.01.2019 15:48

karanligin ruhunda bir gece

görsel

7

27.01.2019 15:54

pinkylips

"beni rahatsız etmiyorsunuz," dedi acı bir sesle, "tam tersine bazen yalnız olmadığıma seviniyorum. on gündür tek bir kelime bile konuşmadım... aslında yıllardır...
artık o kadar zor geliyor ki bu, belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla..."

stefan zweig - amok koşucusu

4

28.01.2019 03:31

sinjaap

Belki de kararlı oluşuydu. yersiz bir güven duygusu .yürüyüşünde görünen. başını tutuş biçiminde. kendisine sorulmadan dingince önerilerde bulunmasında. ya da karşı koyar görünmeden önerilere dingince boş vermesinde.
(bkz: küçük şeylerin tanrısı)

2

28.01.2019 20:09

dusundugu uzerine dusunen adam

“Siz benden hiç özür dilediniz mi? Onca kavgada hiç mi haklı olmadım, haklı çıkmadım? Kimsenin benden özür dilediğini hatırlamıyorum. Yapmayın n'olur, denge demiyorum… Hiçbir şey yoktan var olmaz, vardan yok olmaz diyorum. Yani en azından müdahale edip hayatımı yalnış yönlendirdiğiniz için özür dilemeliydiniz diyorum.”
Eroin güncesi - kanat güner

2