bugün

herkesin bir cümle yazarak tamamlayacağı romandır. başlıyorum efendim.

yemeği yedim bilgisayarın başına oturdum.
bilgisayarıda yedim bilgisayarın başından kalkıp sobanın başına oturdum.
sonra bu romana devam etmeliyim dedim. farkettim ki onlar da çok eğlenceli. bi tane daha yapalım nolcak yani dedim kendi kendime. ha ayrıca ;
(bkz: birşey nasıl bok edilir)
(bkz: koşun koşun başlıkta kavga çıkmış)
ama bir yandan başlığı çaldığım gerçeği kalbimi dağlıyordu. nasıl yapardım bunu sözlük yazarlarına.
birden aklıma geldi sonra: bizim neyimiz eksik olum dedim kendi kendime.
hemen çekmeceden smith&wesson silahımı çıkartıp kafama ateşledim. öldüm.
(roman moman bitti hadi dağılın)
sonra yine düşündüm. dedim ulan katılmayacaksan katılma tekrar aynı bkz verilir bu durumda.
bir anda yanımda iki melek belirdi
(bkz: bitiremeyeceksiniz olm bunu)
çok sinirlendim ve bir viski daha doldurdum kola bardağıma.
birden kapı çaldı.
terliklerimi giymeden koştum kapıya.
yere su dökmüştüm kaydım, çanağı kırdım.
sonra birden bir sessizlik oldu. sonra güneşte ani bir patlama meydana geldi ve dünya'ya sıçradı, dünya yok oldu! tüm canlılar bir daha canlanmamak üzere yokluğa gömüldü...
bir uyandım ki rüyaymış.
gözlerimi ovuşturdum ve bir sigara yaktım.
kettleın düğmesine bastım, masanın üstünden bozuk para aldım, bakkala gittim.
.. ve uzaklardan bir ses: 'biliyoruz! ne haltlar yediğini biliyoruz...'. gelmişlerdi, hem de hepsi!
korkudan ne yapacağımı şaşırdım.
sonra camın kenarına geçtim, derin bir nefes çektim ellerimi başımın üzerine doğru kaldırıp esnedim, dışarıda kar yağıyordu.
benim içime yağmur.
Televizyondan canlı yayın yapam bir program actım, sanki programdakiler şuan yanimdaymış gibi.
kardan adam yapma hissi tavan yapmıştı kalbimde. hemen oturup karın yığmasını bekledim.
ve başladım o programdakiler için küfür etmeye.
sırayla hepsine küfür ettim.