Bir çocuğun başına gelebilecek en berbat durumlardan biridir.
O evde huzur yoktur, neşe yoktur, sakinlik yoktur.

Her çocuk, mutlu ve huzurlu bir evde yaşamayı hakediyor halbuki...
lise zamanlarında benim ailemdir. kendimi sürekli dışarı atar, kızlarla takılırdım. teşekkürler anne baba.
Birde şiddet varsa bu işte yandı gülüm keten helva. Bari çocukların önünde yapılmasın. işte karakterler uymayınca napacaksın ki. Anlayışı ve dinlemeyi elden bırakmamak gerekir.
Çocukları evden uzaklaştıran ebeveynlerdir. Farkında olmadan ya kaçmaya ya da bir an önce kendi hayatını kurdurmaya zorlarlar.
Anne ve babanın sorumsuz olduğunu gösterir.

Yıllardır aile içinde kavga gürültü görmüş bir çocuk ileride ki yaşantısında ya şiddet bağımlısı olur ya da çekingen asosyal biri olur.

Hiç bir zaman kendi hayatında düzgün bir yol çizemez.

Ne okul hayatında ne de iş hayatında başarılı olur.

Nefret ve kin dolu biri olarak hayatın içinde kaybolur.

Tüm bunların dışında her şeyin farkında olanlar da olur elbette ama ne gerek var işi şansa bırakmaya değil mi.

Bırakın çocukların yanında kavga etmeyi küfür niteliğinde bir söz dahi söylenmemeli.

Bırakın gelecek olan nesil bilinçli ,saygın ve topluma faydalı bir nesil olsun.
Huzursuz aile ortamında büyüyen çocuklar ya çok suskun sakin içe kapanık vasat ve silik olur yada aşırı agresif haşin haşarı kavgacı ve geçimsiz olurlar. Ama illa ki zarar verir.
Ben çocukken anne ve babamın yaptığı en büyük hata olabilir bu. evin ilk cocuğu olduğum için, evliliğin ilk senelerinde olan bütün kavgalarla ben karşılaştım. Sonradan düzeldiler tabi, şuan çok daha nadir kavga ediyorlar. Ama olay şu ki o zaman korktuğumu hatırlıyorum. Rüyalarıma girdiği olmuştu. yeri geldi böyle kavga edeceklerine ayrılmalarını dilediğim oldu. psikoljimde derin yaralar açtığına inanmıyorum bunların ancak, yine de o yaştaki çocuk için büyük bir korku kaynağı. neyse sonuç olarak eşinizle kavga edeceksiniz, çıkın başka bir yerde kavga edin. sizin saçma kavgalarınız yüzünden çocuğa kötü hissetirmenin bir mantığı yok.
Çocuklarına yazık. Üzülüyorum.
Çocuğun zihinsel gelişimini bloke eden ve hayat boyu bunun izlerini taşımak zorunda kalmasına neden olan sorumsuz anne babadır.