bugün

Şöyle yazılan bir bir oluduğunda ergenlikte ki kendinden nefret ettiren isyan cümleleridir.
görsel
Ergenlik dönemimde aileme söylemediğim isyan cümleleridir.

belki bazen biraz çatışsak da böyle cümleler kurmadım. Anlamadığım, neden benim ergen damarım tutmadı? Benjamin button olarak mı doğdum lan?
Sen evlendiğimi görcek kadar yaşamazsın.
giderim. nereye gidilecekse...
"Sen çok biliyon". "Siz beni hiç anlamıyorsunuz".
birgun gidicem izimi bulamicaksiniz.
tamam ulu insanlar.
Ben bu evde durmam giderim.
Sizin ruhunuzla benim ruhum yanyana gelse, allahimin üzerine yemin ederim ki sizin ruhunuz benim ruhumun önünde diz çöker tövbe eder.
-millet de x6yla geziyor laan!!!
o babasindan 5 kurus almiyormus.. baslarim paranizdan.. bana para verin!!!
UF HiÇ BiRiNiZ BiNi ANLiMiYiRSiNiZ. .S.S.S.S.S.S.S.S.S.S.S.S.S.S.S *
"hayatıma karısmayın artık"
"sizene istediğimi içerim"
"yeter artık gelme üstüme"
"sizin için ben neyim ki" gibii.
"neden kimse beni anlamıyor?" dur.
"bi 18 yaşıma geliyimde, gitcem bu evden"dir.
benden neden bu kadar çok nefret ediyorsunuz ya.
anne evde siz varken rahat olamıyoruz. (arkadaşlar gelecek ayağına evi boşaltmaya çalışırken annemin, ben salondayım siz odada takılın lafına verdiğim cevap.)
güncel Önemli Başlıklar