bugün
- ilkokuldaki sevgilinizle yaptığınız çılgınlıklar8
- sinovac mı biontech mı12
- hadise'nin külotla marş söylemesi26
- albay kemal13
- bu gece intihar edeceğim9
- bütün pitbullar uyutulmalı14
- sözlük yazarlarına acı ama gerçek bir şey söyle9
- son 22 yılın özeti10
- akp'nin galatasaray'ı destekleme nedeni8
- allah neye benzer8
- okan buruk'un rakiplerine küfür etmesi19
- kulaklığını paylaşan erkek cuckold mudur8
- keyiflenmek için ne yapıyorsun9
- fettullah gülen'in ölmesi26
- kılıçdaroğlu'nun yeniden aday olacağım demesi19
- anın görüntüsü9
- ateist ve deistler bunu açıklasın12
- fenerbahçe23
- karısının onlyfans açmasına izin veren erkek11
- sözlük abazanları kız bulduğu zaman olacaklar8
- galatasaray29
- allah intikam sahibidir15
- fenerbahçe amblemindeki ot11
- kur an çevirisi yapmanın haram olması34
- mauro icardi23
- ülkemde başı açık tavuk is te mi yo rum8
- fransız kızın üzerine işeyen göçmen15
- dilan dere ile evlenmek11
- müslümanların anadili arapçadır13
- ali koç9
- sevgiliyle uyumak13
- kadın vücudunun olağanüstü bir tasarım olması8
- emre belözoğlu15
- sözlüğün en iyi yazarı olmak11
- mert hakan yandaş16
- abberrline9
- 2023 2024 sezonu süper lig şampiyonu galatasaray17
- israil'in refahta sivil çadırlarını vurmasi27
- online 28 yazar şu an ne yapıyor9
- fenerbahçe'nin gs'nin balonunu patlatmış olması20
- icardi190511
- astrolog meral güven20
- galatasaray ın verilmeyen penaltısı9
- hamas9
- para bok huzur yok10
- galatasaray'ın hakemleri kutlamalara çağırması11
- neden yazarlık yapıyorsunuz11
- true karı mı9
- satrançta oyuna beyazın başlaması8
- 195 lik erkek olarak 150 lik kızla çıkmak12
her çocuğun başına gelmiştir.
eğer gerçekten çocuk olduysanız.
eğer gerçekten çocuk olduysanız.
evinde yatağında uyuyan çocuk olmayı yeğleyen çocuktur. uykusu tatlıdır o ayrı, ama beyninde uğul uğul o gürültü... of hayat çocuklara çok zor!
ne kadar romantik bir sözlük milletiyiz biz.
yazılanlara bakın yahu..
bildiğin çocuktur; düğüne gitmiş gürültüden sarhoş berduş olmuş, uyuyakalmış çocuktur.
yazılanlara bakın yahu..
bildiğin çocuktur; düğüne gitmiş gürültüden sarhoş berduş olmuş, uyuyakalmış çocuktur.
dugundeki sesleri cukune takmayan genc insandir.
15 yaşında olup bunu yapanlar varken çocuk ibaresi bir hayli ağır kaçmaktadır.
not: g.t kadar alanda deliler gibi tepinince o toz nasıl ayağa kalkıyor öyle. ister istemez uyurdum ne yapayım. zorla götürmeselerdi...
not: g.t kadar alanda deliler gibi tepinince o toz nasıl ayağa kalkıyor öyle. ister istemez uyurdum ne yapayım. zorla götürmeselerdi...
uyandıktan sonra özenle yapılmış saçının bozulduğunu görünce moralinin bozulmasıyla sonuçlanır.
çocukluğa duyulan özlemin özelleştirilmiş ifadelerinden biridir. çocuk olup da bir düğünde o bangır bangır gürültüde mışıl mışıl uyumayan var mıdır, sorar insan kendi kendine: o uykuyu mu özledim yoksa orda uyuyabilecek kadar rahat olduğum yılları mı?
kızsa eğer sağır sultanın ta kendisidir o.
keşmekeşliğin içinde kendini koyvermenin rahatlığı...
gürültüler içinden yer beğenip bir kıçlık uyku tatmaktı bunun adı belki de. ben de böyleydim küçükken. yatakta uyumak şöyle dursun, yumuk yumuk zorlardımda yine de uykum gelmezdi. düğünlerde masada uyurdum hep. diğer çocuklar etraftan bi şeyler toplarken uyumak daha zevkliydi.
orkestranın, insanların uğultusunun ninni olup kulaklara huzur verdiği günlerdi. tarihi geçmiş meyve sularıyla bayatlamış kuru pastalarının hemen ardından bastırırdı uyku. sanki uyumamız için verilirdi onlar bize. bir de sabırsızca beklenen bugünlerde yüzüne bakılmayan o ikramlar o günlerde nasıl taze gelirdi de, uykuya salardı çocukları...
bilahare masanın sertliği yataktaki rahatlığı verir annenin hırkası, yeleği baş altına gidip yastık yapılırdı. annenin de o aralar ruju uçmuş, saç topuzu bozulmuş, süsleri tavan kayan mahalle kadınlarının elbiseleri kırışmış olurdu.
en zoru, o masadan uyandırılıp eve yürüyerek gitmek olurdu. sanki gürültülü ortamdan, masadan kaldırılıyor gibi değilde; evindeki sıcacık yataktan uyandırılıyordum.
uyanmamak için ne kadar diretirsek o kadar orantılı bi güçle dayağa tehditle kendimize getirilirdik...
-en azından- ben direttiğim her uyanmama esnasında bi örselenmişlikle karşılaşıp mahallenin diğer tabanvay gidenlerine yetişememekle korkuturdum.
annem o ara kollarımı zorlayarak montumu giydirirdi, babamında geldiği bi düğünse onun arkasına saklandırırdı çocukluğumum.
bazı düğün geceleri masada uyuma rolü yapardım, babam kucağında götürürdü yoksa, mükafat büyüktü bana göre. o gece geline takılan altınların bendeki karşılığı babamın beni kucağında eve getirmesi olurdu... o düğün yerindeki masa bi çok işe yarardı. bazen koca popolu teyzelerin iğrenç oynamalarına, korkunç kahkahalarına önlem bazında masaya kömerdim ben kafamı...
hani korkmanında hakkını verirdim. ölü taklidi yapmayı o zamanlardan, korkunç boyalı, tuhaf elbiseli teyzeler öğretmiş olmalılar bana.
şaşmazdı ki;
''düğüne gidilecek bu akşam'' haberinin akabinden bende uyanan kuru pasta, meyve suyu, masada uyumak, annenin hırkasına şalına sarılmak gecenin sonunda uyanmama rolüyle bazı bazı şamarı yemek ya da babanın sıcacık kucağında gecenin soğuğuna karşı komak. öyle bi karşı komak ki o kadar olurdu...
zamanında itelenmek bile güzelmiş ya. pek güzel...
gürültüler içinden yer beğenip bir kıçlık uyku tatmaktı bunun adı belki de. ben de böyleydim küçükken. yatakta uyumak şöyle dursun, yumuk yumuk zorlardımda yine de uykum gelmezdi. düğünlerde masada uyurdum hep. diğer çocuklar etraftan bi şeyler toplarken uyumak daha zevkliydi.
orkestranın, insanların uğultusunun ninni olup kulaklara huzur verdiği günlerdi. tarihi geçmiş meyve sularıyla bayatlamış kuru pastalarının hemen ardından bastırırdı uyku. sanki uyumamız için verilirdi onlar bize. bir de sabırsızca beklenen bugünlerde yüzüne bakılmayan o ikramlar o günlerde nasıl taze gelirdi de, uykuya salardı çocukları...
bilahare masanın sertliği yataktaki rahatlığı verir annenin hırkası, yeleği baş altına gidip yastık yapılırdı. annenin de o aralar ruju uçmuş, saç topuzu bozulmuş, süsleri tavan kayan mahalle kadınlarının elbiseleri kırışmış olurdu.
en zoru, o masadan uyandırılıp eve yürüyerek gitmek olurdu. sanki gürültülü ortamdan, masadan kaldırılıyor gibi değilde; evindeki sıcacık yataktan uyandırılıyordum.
uyanmamak için ne kadar diretirsek o kadar orantılı bi güçle dayağa tehditle kendimize getirilirdik...
-en azından- ben direttiğim her uyanmama esnasında bi örselenmişlikle karşılaşıp mahallenin diğer tabanvay gidenlerine yetişememekle korkuturdum.
annem o ara kollarımı zorlayarak montumu giydirirdi, babamında geldiği bi düğünse onun arkasına saklandırırdı çocukluğumum.
bazı düğün geceleri masada uyuma rolü yapardım, babam kucağında götürürdü yoksa, mükafat büyüktü bana göre. o gece geline takılan altınların bendeki karşılığı babamın beni kucağında eve getirmesi olurdu... o düğün yerindeki masa bi çok işe yarardı. bazen koca popolu teyzelerin iğrenç oynamalarına, korkunç kahkahalarına önlem bazında masaya kömerdim ben kafamı...
hani korkmanında hakkını verirdim. ölü taklidi yapmayı o zamanlardan, korkunç boyalı, tuhaf elbiseli teyzeler öğretmiş olmalılar bana.
şaşmazdı ki;
''düğüne gidilecek bu akşam'' haberinin akabinden bende uyanan kuru pasta, meyve suyu, masada uyumak, annenin hırkasına şalına sarılmak gecenin sonunda uyanmama rolüyle bazı bazı şamarı yemek ya da babanın sıcacık kucağında gecenin soğuğuna karşı komak. öyle bi karşı komak ki o kadar olurdu...
zamanında itelenmek bile güzelmiş ya. pek güzel...
üstüne anneanne ceketi örtülmesi farzdır.
futbol stadında uyuyan çocuğun yanında adı okunmayacak çocuktur.
milletin ne dediğini sallayan çocuk olmaktır.
gerçekten özgür olmaktır yani.
gerçekten özgür olmaktır yani.
yazık telef olan çocuklardır. onun için o an dünyadaki en tatlı şey uykudur. yiceği pastasını yemiş tek istediği yumuşak yatağında uyumaktır. huysuzlanır mızmızlık eder ama ebeveynleri kalkmamakta ısrar eder. yavrucakta çaresiz kıvrılır masaya. tüm gürültüye rağmen uykuya dalar. öpülesidir sevilesidir.
O cocuk olmak zor istir. Neden derseniz o gürültüde nasıl uyudun ?
düğün masasına uyuya kaldığı yetmiyormuş gibi orada unutulmuş çocuktur aynı zamanda.
başımda davul çalsan uyanmam dese yalan olmaz.
düğün masa demektir onlar için. masadaki tüm pastaları yiyecem deyip mundar etmek, masada alkışlarla gaza gelip oynamak, masadaki çantaları yere atıp çanta sahibinin tepkisine bakmak onlar içindir. sonunda yorulup uyurlar masalarında nihayet.
etrafta da koşuşturmak var bahçivan tarzı takım elbisesiyle askılıcana. veya masada da uyuna bilir ama masada pasta yemek gibisi var mı be adam ben pastaları yerdim ama bu uyuyan çocuk olamadım hiç. belki bebekken ailemin beni götürmüş olduğu düğün var sa da bilmiyorum .
o gürültüde bile masumca uyumaktır. hiç bir şey önemli değildir onun için. yeterki elinde tuttuğu balonu patlamasın. hayat ona güzeldir.
gelinlik giydirilip eteğinin fırfırları döndüğü süre kadar mutlu olabilen kız çocuklarının mutluluğunu büyüdüğünde de göremeyecek bir derin uyku halinde olan çocuktur.
odamın küflü tavanına gökyüzünü çizsem üstüme yağmur yağar sanıyordum. gökkuşağını ben çizsem daha güzel çizerdim diye de düşünüyordum. ayrıca yedi renk çok az, yetmedi hiç hayallerimin jüri üyelerine çünkü. hee, ama bak tek renkle bile dünyası renklenebiliyor insanın. bu da ayrı mesele.
aynadaki yüz mesela eskiden bana benziyordu. sahi bana benzetirdim, eskiden ama.
ya da aynalar eskidi. sonum; aç, açık, yalnız ve mutsuz ölen ressamlara mı benzeyecek?
ölümümden yıllar sonra, başka bir ülkeye mi kaçırılacak eserlerim de, milyonların ilgisini çekip turist çekecek.
peki ya hangi ülke beni sahiplenecek?
şimdilerde daha zor yaratmak; kadınını bırakıpta "kadınsız yaşayamam" diyen erkeklerle dolmuş
muhitlerimizde.
artık güneşin batışını görebilmek için değil de sevişmek için gidilir olmuş tepe noktalarına şehrin.
hatırlıyorum ama hatırlıyorum..
ben çocukken düğünlerde masada uyuyakalan çocuktum. giydiğim takım elbiseyle koşturduğum pist, şimdi koşturduğum hayata hiç benzemiyor. duruyor hala takımlarım, damat benmişim gibi saklamışım. şimdi o büyüyen çocuğum, gene uyuyorum. gene eğlenenlerin arasında kendi eğlencemi yaratmaya uğraşıyorum. üstelik çocukken yaptığım gibi para bile toplamıyorum yerden hee!
giyeyim o takımları üstüme de, olmaz ki. neyse.
mutluyum,
hiç değilim aslında.
aynadaki yüz mesela eskiden bana benziyordu. sahi bana benzetirdim, eskiden ama.
ya da aynalar eskidi. sonum; aç, açık, yalnız ve mutsuz ölen ressamlara mı benzeyecek?
ölümümden yıllar sonra, başka bir ülkeye mi kaçırılacak eserlerim de, milyonların ilgisini çekip turist çekecek.
peki ya hangi ülke beni sahiplenecek?
şimdilerde daha zor yaratmak; kadınını bırakıpta "kadınsız yaşayamam" diyen erkeklerle dolmuş
muhitlerimizde.
artık güneşin batışını görebilmek için değil de sevişmek için gidilir olmuş tepe noktalarına şehrin.
hatırlıyorum ama hatırlıyorum..
ben çocukken düğünlerde masada uyuyakalan çocuktum. giydiğim takım elbiseyle koşturduğum pist, şimdi koşturduğum hayata hiç benzemiyor. duruyor hala takımlarım, damat benmişim gibi saklamışım. şimdi o büyüyen çocuğum, gene uyuyorum. gene eğlenenlerin arasında kendi eğlencemi yaratmaya uğraşıyorum. üstelik çocukken yaptığım gibi para bile toplamıyorum yerden hee!
giyeyim o takımları üstüme de, olmaz ki. neyse.
mutluyum,
hiç değilim aslında.
Gündemdeki Haberler
güncel Önemli Başlıklar