bugün

normalin tanımını yapanların, anormal diye tanımladığı eylemdir.
psikiyatrislerin ;çoklu kişilik bozukluğunun öncül(başlangıç) evresi olarak tanımladığı ,konuşulan kişi ile küsülmediği taktirde hastalığa dönüşeceğini iddia ettiği bir durumdur.
ama bana kalırsa kişiye psişik bağlamda, rahatlama sağladığı içi fazla abartılmadığı taktirde faydalı bir eylemdir.
allah ını seven okusun demek istemiyorum ama alakalı:

(bkz: #24793307)
yürürken okuldayken ve hatta çoğunlukla uyuyamama nedenimdir. bende aşırı var galiba... normal bişey midir bilen varsa aydınlatsın.
diğer tarafımın onayladığı bi görüş öne sürdüğümde 'aynen' diyerek kendimi onaylıyorum. bazen kendime kızıp 'kes lan' diyorum. çoğunlukla uzlaşıyorum ama nadiren işin içinden çıkamıyorum. bana neley oluyoy doktoy amcaaa ?
Kendi kendine konusma baslangicidir.
o kişiyle gerçekte konuşulduğu vakit, kafanızda konuşurken oluşturduğunuz kurmaca yanıtları kişinin gerçekten verdiğini gördüğünüzde o kişiyle ne kadar özdeşleşmiş olduğunuzu bir daha anladığınız durum.
konuştuğu kişiyi de sesli konuşturuyor yani onu da düşündürüyorsa ıq seviyesini tavan yaptıran düşünme sistemidir.
bunu yapanlar kesin kendisini sinir eden/canını yakan kişileri kafalarının içindeki kavgada onlarca kez alt etmenin haklı gururunu da yaşarlar.

nolur siz de yapıyor olun da kendi kendime bipolar bozukluk tanısı koymim.

haa bi de ben bazen olaya görsellik katsın diye düşünürken sigaramla konuşurum.
işe yarayan yöntemdir.
karşı taraf düşmandir.
bunun yüzünden az kavga etmedim kendimle bazen kendimi kaptırıyorum ama sorun yok tartısmanın sonunda ben haklı çıkıyorum.
Bana her zaman olan şey. Önce bir şey anlatıyorum kendi kendime sonra başkası konuşuyormuş gibi karşıt görüş bildiriyorum. Demek ki bir tek bana olmuyormuş.
Zeka göstergesidir.
Bir konu hakkında düşünürken sanki hayali birine birşey anlatıyor, tartışıyor gibi düşünmek... Belki de bi tek bana oluyor