ateist olunan ilk an

sevdigin birisini kaybettiğinizde emin oluyormuşsunuz ateist olduğunuzdan.

haydi bismillah diye olaya başlanır.

sizde merak uyandıran olayları, davranışları, allah'a, bağlayıp cevapsız bırakmak yerine, cevabını arayıp, sorgulanmaya başlandığız ilk andır.

bazı aklı evveller inancı olmayan insan olmaz klişesine başlamışlar yine inanç denilen olguyu dinin dışına taşıyamayacak kadar dar beyinli kişilerin tabi ateistleri anlamalarını bekleyemeyiz. ama bu akıl yoksunu insanların şunu iyi bilmesi gerekir. ateist bireyler hayatlarını sizin gibi hayali karakterlere güvenerek çürütmezler. öğrenerek, araştırarak beyinlerini yıpratarak ölürler. illa bir şeylere inanmak isterse de, inanacağı tek varlığın kendisinden başka kimsenin olmayacağını bilir.

bir anda olmaz. yavaş yavaş birikir. bir anda dersin ki, "olm fantastik filmde miyiz? melekler seytanlar falan bu nedir?" sonra çevrene bakarsın, bir sürü aciz insan, böyle bir şeyi yaratmak için kimse zahmete girmez dersin. "allah affetsin de ben ateist oldum beyler" der, hayatına devam edersin. çok bir şey değişmez.

dikkat çekmek için ateist olmak söylemi hala bitmedi mi? (bkz: dikkat çekmek için müslüman olmak)

Ateizm bir anlık olay değildir.
Bir sürecin sonucudur.

Toplumda farklı olma isteği geldiği o andır.
Özentilikten dinlerini bile satarlar bunlar.

Türkiye'deki ateistler için:

"Allah varsa niye kendini göstermiyor yhaa?"

yöneltimden kaçıp ve yönelim aramadığınız fark etme zamanıdır. çözümleme ve bilimsel verileri analiz ederek rasyonel bir fikir oluşturmuşsunuzdur.

maneviyattan söz eden, ancak dünyevi zevkler ve acılar ile ödül ceza şartlamasını koşan bir kalıplar bütününü reddetmişsinizdir.

tekeline alıp istediğini at koşturan, ödüllerin peşinde cezalardan kaçanları yakalayan tüccarların farkına varmışsınızdır.

ancak sadece insanın kendini ilgilendiren, kişinin içinde hissettiği, yanlız kaldığınızda sırtınızda hissedeceğiniz sıcaklığa kapınızı kapatmayın.

kırılgan ve yorgun zihninizde konuşacak bir varlık bırakın. ne ödülü ne cezası olan sadece dinleyen, yanınızda daima var olduğunu bildiğiniz bir destekçi.

zira yaradılış gereği sosyal canlılarız. ve her yalnız canlı tek başına uzun süre hayatta kalamaz. bu yalnızlığı paylaşmak zorunda kaldığınızda, akıl sağlığınızı korumak adına, beyninizdeki o gizemli bölgeyi boş bırakmayın.

her insan ateist doğar zaten. annesi, babası onu putperest müslüman mecusi evangelist vs. saçmalıklara boğar.

Bismillah denilen an.

bu bir an değil süreçtir.

dünyanın ve yaşamın gerçekten anlamsızlaştığı andır.
Herşey bir anda sebepsiz amaçsız ve düşman olur... inanılmaz bir korku sarar bünyeyi... Günah yoktur artık ama sığınacak bir liman da yoktur.
Kötülükle iyilik artık çok yakındır. Tek korku sosyal baskı ve yasalardır. Hiç bir pislik ve iğrençlik yasak değildir. Kendinizi mundar bir leş gibi hissedersiniz. Hayat bir yük.. Gelecek şüpheli bir karanlık.. Insanlar pis bir düşmandır.
Tüm bu yazdıklarım bir zamanlar inanan ve aklı başında olan insanların yaşayabileceği hisler.
Eğer eskiden beri sikinin peşinden koşan bencil bir piçseniz pek birşey değişmez ruhunuzda.
Düşünen ve hassas bir insansanız zaten böyle bir boşlukla yaşayamazsınız. Ya intihar edersiniz ya da Allahı bulursunuz yine.. Kurtulursunuz!

Ateist olunan ilk anda ateizme inanmak vardir. Yani kendi icerisinde celiskili bur durumdur.

ateizm'e inanmak diye bir şey söz konusu olamaz zira ateizm bir din değil felsefi düşünce akımıdır.

kelime-i şahadet tersten okunur *

büyük bir rahatlama oluyor, at gözlüklerini çıkarıyorsunuz ancak bu bir anda olmaz, süreç gerektirir o süreçtede araştırma yapmak lazım, öyle sabah kalkınca ateist olacağım deyince bir bakmışsınız ateist olmuşsunuz gibi bir saçmalık olmuyor, önce şüphe duyacaksın, sonra araştıracaksın daha sonra yavaş o zihninde ki tabular yıkılacak en sonunda da düşüncelerin şekillenecek sonra ateist olursun.

bir ayağı çukurda hissediliyormuş, gerek duymadım inanç güzel.

Ahirette göte girecek kazığın ucunun gotte ilk hisedildigi andır. Ateistler öyle diyollag...