bugün

(bkz: hayata dair iç burkan detaylar)
içinde bulunduğum hededir. aslında yazacak o kadar çok şeyim var ki. hiç bir şey duygularıma tercüman olmaz. sadece "içinde bulunduğum hede" olarak tanımlıyorum. yazmaya kalkarsam ağlayacağım çünkü.
içinde bulunduğum durumdur. tam 4 yıl oldu onu kaybedeli..
her anneler gününde çok şükür annem olmasına rağmen hep olmayanları düşündüğümden, o taraftan baktığımdan kederlenirim.anneler günü annesi olmayanların ve evladını kaybetmiş annelerin içini acıtma günü benim için. elbet kutlansın ama herkesin gözüne sokarak, haftalar öncesinden reklamlara, gazetelere konu ederek değil. olan zaten mutlu, annesine istediği zaman gidip sarılabilecek ya olmayan? bunu yapamayacak olmasını yüzüne vurmaya, hatırlatmaya ne gerek var. biraz daha sakin, kendi halinde, daha az gürültü koparılarak kutlansa keşke anneler ve babalar günleri.
bu sene ikincisini yaşadığım, insanın içini hiçbir şeyin burkmadığı kadar burkan olay.
tarifsiz. herhangi bir tarifi olmayan duygudur. bu sene sınavlarım ve işimden mütevellit (para yokluğu standart) annemin yanına gidemediğim için çektiğim acıyı anlatmaya kelime yetmez.
Anneler günü, annelere kendilerini daha özel hissettiren, yaşam kargaşası içinde bazılarımızın unuttuğu bazılarımızın ise yarına ertelediği sevgiyi dışa vurduğu gündür.

Bizim gibi ata erkil toplumlarda kadın yılın 364 günü kendini evin bireyi değilde, çalışanı gibi hissettiğinden, 1 günlüğüne de olsa özel oldugunu anladıgı gündür. Bu günü sadece şehir hayatını düşünerek değerlendirmeyin, kırsal kesimlerde bu anneneler gününde çocugundan 1 çiçek alan, kocasından ogün çocuklarının önünde laf duymayan kadın için, tarifi mümkün olmayacak kadar çoşkulu bir gündür.
sevgililer gününde sevgilisiz olmayı dünyanın en kötü durumuymuş gibi gösterenlere anlatılması gereken durum .
ne kadar düşünürsem düşüneyim yaşayanları anlayamayacağımdan emin olduğum durum. rabbim annesiz kalanlara sabır versin ve anneleriyle cennetinde buluşmalarını nasip etsin.

daha önce babasını kaybetmiş olan sınıf arkadaşım geçen sene annesini kaybetti. şimdi hayatta ailesinden geriye bir tek abisi kaldı.. sınıfta her anneler günü muhabbeti geçince sınıftan uzaklaştığını fark ettim. bugün de facebook hesabını kapatmış. nasıl kapatmasın ki onlarca reklam videosu, onlarca durum güncellemeleri, her şey annesinin yokluğunun verdiği acıya acı katacak...

keşke insanlar para kazanmak uğruna annesini özleyenleri düşünüp bugünün reklamını bu kadar yapmasaydı ve daha özel kutlansaydı.
facebookta twitter da tüm "anne"lerin anneler gününü kutlayan zihniyetin asla anlayamayacağı durumdur. tamam arkadaşlar anneniz var ve kutlamak istiyorsunuz anlıyorum da gidin elini falan öpün. ne geçiyor elinize insanların gözüne sokunca? en fazla bir kaç like değil mi..
bir mezar taşı ve o mezardaki toprak öpülür annenin o güzel elleri öpülür gibi. her gün yanar annesiz insanın canı ama bugün bir başka yanar. bu yüzdendir ki varlığında kıymetlerini bilmek, kalplerini kırmamak ve hayırlı bir evlat olarak onlara en güzel hediyeyi vermek en doğrusu en güzelidir.
benim icin pekte sorun olmayan durum. belkide annemi cok kucuk yaslardayken kaybetmem bunda bi etken cunku hic hatirlamiyorum annemi. ama benim annem var. o da cok sevdigim babannem.
iyi ki ülkemde babalar günü tam verimle kutlanmıyor diye mutlu olduğum hadisedir.
zordur az çok tahmin edebiliyorum.
anneler gününde akşama kadar uyumak, gün bitene kadar kimseyi görmemek, kimseyle konuşmamaktır.
bazıları sırf anneler gününde annesinden ayrı olduğu için üzülürken, bazıları da "keşke sadece o gün ayrı kalsaydık" diyerek iç çeker.
insana koyar. sadece koyar.
her boku kutlayacak bir gün olacak başka pazarlarda sevemeyiz annemizi..
Üzücü bir durumdur. O yüzden ben anneler babalar günlerinde canım annem/babam benim tarzı fotoğraf çekip atmıyorum sosyal mecralara. Ama gel gör ki ben bu kadar anlayışlı olmama rağmen insanlar bana vuruyor da vuruyor vuruyor da vuruyor amk.
alışılmaz. önce kalbinizin bir tarafındaki boşluğu hissedersiniz sonra da acı yavaş yavaş birikip kalır içinizde. onun yokluğuna asla alışamazsınız. yalnızca aradan zaman geçer ve aynı kişi olmaya devam eder, unutamazsınız.
tarif edilmesi zor, üzücü bir tecrübe.
Bu, onsuz kaçıncı anneler günü? Saymayı bıraktım artık.
üzücü bir durum tüm annelerin anneler günü kutlu olsun.