''Kara bir rüzgârdı üstünde bir yurdun,
Kara bir vicdan, kapkara.
Esip durdu hışım gibi, taun gibi;
Akla düşman, aydınlığa.

Kara bir rüzgârdı, kötücül, zalim,
Daha doğmadan söndüren tomurcuğu.
Genç kızın ergenlik düşüne düşman,
Bebek bakışındaki meraka.

Kara bir rüzgârdı, kara kalpli,
Mağaralarda beslenmişti,
Yarasalardan esinlenmişti,
Nefretle bilenmişti, hınçla.

Kara bir rüzgârdı, geçtiği her yerde
Zehirliyordu iyi ve canlı ne varsa;
Aydınlık uç vermesin diye
O topraklarda bir daha.

Kara bir rüzgârdı, hiçbir şey
Daha ölümcül olamazdı ondan;
insanın sapkınlığıydı çünkü;
insan görünümlü, insana düşman.

Kara bir rüzgârdı, zifir kara,
Uçurum gibi açılmıştı ağzı;
Esti üzerinde toplulukların,
Boyun eğmiş, yazgıya razı.

Kara bir rüzgârdı, can alıcı,
Yedeğinde cellatlar, mezbahalar, cezaevleri;
Buyruğunda kara büyü, kara ruh, kararmış adalet,
Elinde ölüm terazisi, cinayet kılıcı.

Kara bir rüzgârdı, esmekte hâlâ,
Karanlık saçarak, kötülük ve riya;
Gömmek için iskelet elleriyle
Bir ülkeyi dönüşsüz karanlığa.''

-Ataol Behramoğlu

'Hangi pencereye koşsam gece;
Gitmiyor bu can bu tende ölüm.'

-cahit sıtkı tarancı-ölüm

''Hayat her şeye rağmen güzel değil." *
https://www.youtube.com/w...el=X%C3%A1limaX%C3%A1lima

''Var olmak umutsuzluğa düşmekten başka bir şey değildir ki, dedi. Uyandığımda iğrenerek düşünüyorum kendimi ve başıma geleceklerin hepsi tüylerimi diken diken ediyor. Yattığımda ölmekten, bir daha uyanmamaktan başka bir isteğim olmuyor, ama sonra gene uyanıyorum ve bu korkunç süreç yineleniyor, yineleniyor sonuçta elli yıl boyunca, dedi. Elli yıl boyunca ölmekten başka bir şey düşünmediğimizi düşünerek gene de yaşıyor olmamız ve bunu tamamen tutarsız olduğumuz için değiştiremememiz,dedi. Çünkü biz kendimiziz acınacak olan, alçağın ta kendisiyiz. Müzik yeteneği yok! diye bağırdı, var olma yeteneği yok! O kadar kendimizi beğenmişiz ki, müzik eğitimiyle olacak bu iş sanıyoruz, oysa yaşama yeteneğimiz bile yok, var olmayı bile beceremiyoruz, çünkü var olmuyoruz bile, var olunuyoruz!''

Thomas Bernhard-bitik adam

şiirleri daha da güzelleştiren şiirlere hayat veren kadın. zaten şiirleri yalnızca gerçek sanatçılar yorumlamalı.

Ahmet TELLi - Gülüsün Eklenir Kimligime https://www.youtube.com/w...p;ab_channel=HarmanHarman

nazım hikmet-sen https://www.youtube.com/w...channel=M%C3%BCzikTutkusu

ümit yaşar oğuzcan- beni unutma https://www.youtube.com/w...hannel=yolcu0015yolcu0015

nazım hikmet-kavak:https://www.youtube.com/w..._channel=korayy38korayy38

abdurrahim karakoç-unutursun mihribanım https://www.youtube.com/w...%C4%9FcanSeldaBa%C4%9Fcan

nazım hikmet-türk köylüsü https://www.youtube.com/w...at%C3%A7%C4%B1Kanal%C4%B1

ülkü tamer- üşür ölüm bile https://www.youtube.com/w...tulmayanlarUnutulmayanlar

bedri rahmi eyüboğlu - zindanı taştan oyarlar https://www.youtube.com/w...kTutkusuM%C3%BCzikTutkusu

Pir Sultan ABDAL - Dostum Dostum https://www.youtube.com/w...at%C3%A7%C4%B1Kanal%C4%B1

mahzuni şerif-Sarı Saçlım Mavi Gözlüm https://www.youtube.com/w...at%C3%A7%C4%B1Kanal%C4%B1

attila ilhan-an gelir https://www.youtube.com/w...%C4%9FcanSeldaBa%C4%9Fcan

behçet necatigil-sevgilerde https://www.youtube.com/w...%C4%9FcanSeldaBa%C4%9Fcan

herhangi bir oynatma listem olmadığı için aklıma gelenleri ekleyebiliyorum sadece hatırlayamadığım çok vardır muhtemelen

https://www.hizliresim.com/pdtc73g

''sokak köpeklerinden öğreniyordum,
sevgisizliğin açık yarasını.''

şükrü erbaş-baş dönmesi

'sevgi ile yardıma koş,huzur takip edecektir'

Joaquin Phoenix'in oscar konuşmasında bahsettiği söz.river phoenix 17 yaşında yazmış.
kendimi sorgulatan sözlerden birisidir. yeterince sevemiyor muyum acaba huzuru hissedemiyorum hiç belki de kendimi sevemediğim için tüm sevgilerim boşa çıkıyor.

Nefes almak zor geliyor. Bazen o kadar şiddetli oluyor ki bu öleceğim galiba diyorum sonum geldi. O anlarda hayatımın Mutlak gerçeği daha da çarpıyor gözüme çok acizim çaresizim. Benliğimi iğrenç bir korku kaplıyor. Sessizce çırpınabiliyorum kendimce,yardım edebilecek kimse yok. Hafifliyor sonra o öleceğim korkusu gidiyor yerini yaşamın verdiği süregelen ızdırap alıyor. Akut alevlenmeler her seferinde aynı dehşeti yaşatıyor.

obsesyon:zorla ve istenmeden gelen insanda belirgin sıkıntıya yol açan yineleyici düşünce,dürtü,hayal..

kompulsiyon:kişinin yapmaya zorlanmış hissettiği genellikle obsesyona tepki olarak oluşan yineleyici davranışlar. zihinsel eylemler de dahildir buna. sıkıntıdan kurtulmak için oluşur aslında ama ilişkisizdir genelde ve aşırı düzeydedir.

ikisi bir arada olabilir veya tek başına olabilir. başka bir sağlık durumundan veya herhangi bir maddenin etkisinden bağımsız ortaya çıkar. ciddi derecede bir sıkıntı ortaya çıkar insanda ve işlevselliği azalır.

''Kaderimdir hep çektiğim
inlerim hiç rehâ bulmam''

http://www.youtube.com/watch?v=MhDlMVl9p8w

Yazabildiğim zamanlar gerçekten bana iyi gelen eylemdi.rahatlardım.düzyazıyı geçtim hikaye bile denerdim.aldığım hasarların da etkisiyle yazamaz oldum artık, kesinlikle yazamıyorum.yazdığım şeyleri yok ettiğim için de çok pişmanım.3-5 satır entry yazabilmek bile zor geliyor artık,kurduğum cümleler falan bile o kadar kötü ki.zaman geçtikçe kendimi daha da ifade edemez oldum.zaten başka insanlara hiç ifade edemedim de yaZınca en azından kendi kendime ifade ediyormuş gibi hissediyordum bu his de gitti elimden.

''Bir deli otlar büyüyor içimde
Sancılıyım, yorgunum, kederliyim''
-ümit yaşar oğuzcan

mükemmel eserler için mükemmel illüstrasyonlar ve animasyonlar yapan kanal.son yıllarda nispeten büyüdü ama bu kalitedeki kanal için Hâlâ çok az. sanat anlamında ne kadar geriye gittiğimizi de çok net gösteriyor...

doğmamla sorunlar başlamış.uzun süre kuvözden çıkamamışım.sonrasında da baya atipik çocuktum.sık sık sorunları çıkan,diğer çocuklara pek benzemeyen bir çocuktum düşünüyorum da gerçekten de zor bir çocuktum.ailem elinden geleni yapmıştır ama tabii öyle bilinçli bir ailem yoktu maalesef.çok çaresizdim o zamanlardan,sesimi duyurabileceğim beni anlayabilecek hiç kimse yoktu.beni hayata bağlayan şeyse bir şeyler öğrenmeye olan tutkumdu,bilime tutkumdu.sanırım en büyük şanslarımdan birisi de okulda beni çok seven beni çok destekleyen öğretmenlerim vardı onlar için anlamım olduğunu hissediyordum ama tabii ben sürekli boşluktaydım.

liseye geçtiğim zaman risk almam gerekti çünkü küçük bir şehirdeydim lise eğitiminin çok önemli olduğunu düşünüyordum o yüzden şehir dışına çıktım yurtta kalmak zorunda kaldım.liseye büyük umutlarla başlamıştım ama lisede daha büyük bunalıma girmeye başlamıştım.içimdeki acılar beni daha da ele geçirmeye başlamıştı.zaten yine insanların arasına giremedim bana da hiç benzemiyorlardı zaten açıkçası.herkesin birbiriyle samimi olduğu o yurt ortamında o kadar yalnızdım ki :( yoktum sanki ben.görünmez olduğumu düşünüyorum bu hayatta.
beni hayata bağlayan ders başarım da inanılmaz düşmeye başlamıştı.

12.sınıfa geçince benim için bir toparlanma gibi bir şey oldu hafiften.ne yapıyorum ben dedim neler yapmak istiyordum ben oysa şimdi ne haldeyim ? tabii bu yine istikrarlı olmadı ama bazı şeylerin bilincine varmıştım.hiç unutmuyorum ygsye girmeden önce çözdüğüm son denemede 160 net yapmıştım yakın zamanda kendimi en mutlu hissettiğim anlardan birisidir.sonrasında ygsye girince sınavda panik atak geçirdim ve hiç düzgün çözemedim.yine öyle çok kötü bir sonuç gelmemişti ama beklentimin çok altındaydı.ağlayarak çıkmıştım ygsden zaten o moralle lys falan da çalışamadım.sene sonu tercih zamanı gelince bu seferde ailemin takıntısı başladı.bana tıp yazdırmak istiyorlardı yahu ben çocukluğumda hastanelerde sürünmüşüm doktor olmaya asla uygun birisi değilim bunu da çok iyi biliyorlar aslında.ben yine bir şey demek istemedim onların dediğini yaptım.hala da okuyorum umarım bitirebilirim.üniversite de berbat gitti sınıfta kalmalar,okula gitmemeler,hayatımın en depresif dönemlerini yaşamalar,yalnızlık...içinden çıkamadığım bir bataklıktayım kimsenin de umurunda değilim.
düşünüyorum da hiç yaşamışım sanki ben.o çok sevdiğim hayran olduğum insanlardaki zekanın kırıntısı da bende yoktu.belli ki ben kendime olan beklentimi çok büyük tuttum her zaman.en ironik şeylerden birisi de bu kadar sevilmeyen değersiz bir insanken benim sevgiye olan bağlığım,aşırı duygusallığım.zaten bu kadar duygusal olmasaydım azıcık mantıklı olabilseydim bu kadar acı çekmezdim bu hayatta.
keşke hiç var olmasaydım..güzel şeyler yapabildiğimi bir şeyleri başarabildiğimi hiç hissetmiyorum.sevildiğimi hiç hissetmiyorum.çok değersiz hissediyorum.

''Öyleyse kim kurtaracak beni var olmaktan?
Hayatımı toprağa veriyorum.''*

''Dayanamıyordum.Nesnelerin bunca yakın olmalarına dayanamıyordum...Parktayım. Koca koca gövdeler gökyüzüne uzanan kara ve boğumlu eller arasında bir sıranın üzerine bırakıyorum kendimi. Bir ağaç ayaklarımın altında toprağı bir kara tırnakla kaşıyor. Kendimi bırakmak, unutmak, uyumak istiyorum Ama yapamıyorum bunu; boğuluyorum; varoluş her tarafımdan, gözlerimden ,ağzımdan, burnumdan içeri dalıyor...” *

''Ruhumun kederinden
Gözlerim yaşla doldu
inliyorum derinden
Bana bilmem ne oldu''

sema moritz-hasret http://www.youtube.com/watch?v=_SBoYajdSFQ

Hayatımı mahveden şeylerden sadece birisi.yıllarca doktora gidip ilaç kullanmama rağmen pek ilerleyemedim sanki.azıcık huzura o kadar muhtaç kaldım ki biraz olsun sakin kalabilsem biraz olsun rahatlayabilsem o kadar çok isterim ki.o kadar çaresiz hissediyorum ki kendimi.

''Uyumak, bir daha uyanmamak istiyorum, rüya görmek de istemiyorum.''

Sâdık Hidâyet-diri gömülen

görsel