şimdi anlatınca komik olmayan anılar

genellikle anlatanın anlatılan(lar)dan beklediği reaksiyonu alamadığında "tabi şimdi böyle anlatınca komik olmadı, o an orda daha komikti" gibi bir kendi kendine teselli cümlesiyle sonlandırdığı anılardır. burukluktur. ben bunlardan pek fazlasına sahibim.

mesela bir keresinde, 4 sap içip keder yaparken, kafalar zurna olmuuğş iken birden bire herkes sıklıkla yaptığı hataları söylemeye başlamıştı;

e.s. : çok bekledim ben..
a.g. : çok unutmak zorunda kaldım..
objb : çok sineye çektim..
a.f. : çok zikiştim..

dedi, a.f. isimli arkadaşımız. o an çok güldüydük, tabi şimdi böyle anlatınca komik olmadı.

bi de şey var; bundan yaklaşık 6,5/7 yıl evvel o zamanlar lisedeyiz elini kapıya direğe vurup burnunu tuttuktan sonra milleti kandıran bir arkadaşımız vardı. işlek bir caddede yaptı bunu ve buna inanıp, şok geçiren bir eskici tarafından eskici arabasına bindirilip hastaneye doğru yol aldı. o gün nası güldüydük anlatamam, tabi şimdi böyle anlatınca yine komik olmadı amınım.

neyse, sorun sende değil bende.

aklıma geldi;

http://www.cezmikalorifer.com/video/izle.php?id=6544

görsel

biraz sonra da anlatsan komik olmicak şeylerdir.

(bkz: anlatılmaz yaşanır)

hiç anlatılmasaydı da o anda kalsaydı denilen anılar.

Bir de anlattıktan sonra kendi kendinize gülmeye başlarsanız deli muamelesi görmenize neden olurlar.

(bkz: biz gül öl sıç yerlerdeyiz tabi)*

anlattığınız kişiler arasında o ortamda bulunan yoksa, sıçtığınızın belgesidir.
sınıf maçları başlamıştır. sınıfımız, 2. maçında elenmiştir. artık tribündeki yerimizi almışızdır takım olarak. yanımızda bizim gibi elenmiş takımlar. ortam süperdir, herkesin arası iyidir ve kimse birbiriyle kavgalı değildir. organizasyonlar düzenlenir yarı final maçında. hangi takım gol atarsa atsın sahaya atlayıp koşulacaktır. (saha dediğim bildiğin, asfalt ve kalelerin olduğu okul bahçesi işte.) gol atılır, yaklaşık 25-30 kişi sahaya atılır. hakem ( beden öğretmeni ) tribün ( kaldırım )deki kızlar, diğerleri... hepsi gülmekten adeta yerlere yatar. çok eğlenceli olmuştur. üzerine koştuğumuz oyuncu ne yapacağını şaşırıp kaçmaya başlamıştır. durumu farkedince o da fena biçimde gülmüştür... neyse maç devam eder. işte olay burada başlar. channingtatum okulda sevilen birisidir. ama arkasından işler çevrilir. gol anında yine sahaya inilecektir, aynısı yapılacaktır güya. gol olur...

ve channingtatum tek başına sahaya kolları açarak, bağırarak, koşarak hücum eder. arkasına bakma fikri 10 saniye sonra aklına gelir. işte o an (varsa) olan bütün karizması yerlerde, yere baka baka, ona gülenleri seyretmemeye çalışarak, kıpkırmızı bi halde arkadaşlarının yanına gelir. 2-3 gün dalga konusu olur...

şimdi anlatınca komik olmadı. belki hala olmuştur. ama aklıma her geldiğinde yüzümde hasiktir ile karışık bir gülümseme, utanma, üzüntü, kızgınlık, pişmanlık, sinir...

benim de böyle bir anım var aslında.

ya geçenlerde emirgan'da oturuyoruz. fehmi abi geldi dedi ki niye oturuyorsunuz oğlum? ben de yapıştırdım cevabı tabi. oynamaya mı geldik abi. tabi bir kahkaha bir kahkaha. biz yerlerdeyiz. fehmi abi iptal. ben cancel.

edit: bunu şimdi anlatınca komik oldu diye eksileyen var.

4 arkadaş metro yolculuğu esnasında gülme krizine girmiştir. etrafındaki mahalle baskısına aldırmadan şen kahkahalar savurmaktadır. taklitler, komiklikler, şakalar gülmektedir. üç beş yaşlı amcanın cıkcıklaması durumu değiştirmeyince gerilerden gelen orta yaşlı ablamız devreye girer:

+ biraz sessiz olun canım insanlar var burada !!!!!

bir anda yüzler düşer o mutlu an bozulur ve sinirlenen arkadaş atılır:

- beğenmeyen varsa insin. hıh.
*

zamanında ve yerinde komik olup başka yerde anlatılınca tadı kaçan anılardır.

cem yılmaz - fundamentals
tamamı.

şimdi anlatılmaması gereken anılardır.