bugün

Siyahı çok sevmek, beyazdan nefret etmek mânâsına gelmez; tanım, bir şeyi diğer şeyden “ayırdedici” olmak vasfını hâizdir... ayrıca, bu hitabın evveli ve sonrasına ait olan fikir yahut çeşitli beyanlar ile bu hitap tenkide açık hâle gelebilir. Nitekim, islam hikemiyatına göre “kişi kavmini sevmekle kınanamaz”dır. Batı felsefesi meseleye yeni argümanlar aramaya hâlen devam etmekte, bir türlü asıl neticeye ulaşamamaktadır; çünkü “insan hakları” vesâir hususların pazarında boyuna çığırtkanlık yapanların memleketlerinde ırkçılık had safhadadır günümüzde dahî... bakınız Norveç, Almanya, Danimarka, ingiltere, fransa... Avrupa...
Irkçılık değildir.
birinin irkiyla ovunmesi ancak kendi acizliginden kaynaklanir. vizyonunuzu genisletin. insanlar nelerle ugrasiyor.
Ait olduğun bir şeyi seviyorum demekktir.
Anneni sevmek gibi, kardeşini, arkadaşını sevmek gibi. Ama ırkın sorunluysa sıkıntı, şey gibi düşün anneni neden sevmezsin bir orospuluk yaptıysa sevmezsin ya da anneni çok iyi tanımıyorsundur, birileri onun hakkında seni gaza getirmiştir ondan sevmezsin, aynı hesap.
Irkını çok sevenlerin ırk testi yaptırsa %30 kürt %30 rum %30 papua yeni gineli %10 türk çıkacağı gerçeği sebebiyle ciddiye almıyorum bu tür söylemleri.

Irk ne lan ırk mı kaldı dünyada.
Irkını yücelten tiplerden hoşlanmam. Hatta orta asya ve tengrici tiplerle bol bol dalga da geçerim.

Ama geçmişten beri imparatorluk kültürü olan koca bir milletin adeta Afrika sömürgeleri gibi muamele görmesi kanıma dokunuyor.
Bu adeta yaşlı bir aslanı onlarca kediye öldürtmek gibi. Aslan ölecek ise aslan gibi aslanlarla çarpışarak aslanlar tarafından öldürülmeli...