ülke yönetecek yaşta olup hala çocuk ruhlu olmak

lan oğlum benim akranlarım, başbakan, cumhurbaşkanı, abi doç, kardeşler mütayit.
ben haala neye gülerim. kimi nasıl güldürürüm. ağşam nie yisem. sözlük e ne yazsam derdindeyim.
mutlumuyum. tabi lan salak mısın. sadece bekçiliğini yapacağım, öte tarafa götüremeyeceğim mal, mülk, prestij için kendimi strese sokar mıyım?
bak misal dolapta pasta var acaip seviniyom. *

mesela bak gündüz dedim bizim küçük biladeri arıyım. zar zor 3. arayışımda açtı teli.
bi taraftan da diğer telefona laf yetiştiriyor.
o an 5 e 10 kereste falan gibi bişeyler konuşuyo, dğer telde. neyse bana döndü. nooldu abi işim çok ya söyle dedi.
ben de o 5 e 10 kalaslar var ya zuhahhaa diyip teli kapadım.

gerçi benim suçum lan biraz da. ben tembel olduğum için o salaklar bakıyo işlere. pardon. o çocuklar bakıyo işlere.
ama iyi yetiştirmişim ha. hiç bişeyi es geçmezler.

eniştemin bana sorduğu bir soru sonucunda farkına vardım. ilerde ne yapacaksın okulun bitince ne yapacaksın evlenmeyi düşünmüyor musun ilerde hiç bir amacın hedefin yok mu ? diye sordu. bende o an düşündüm yok. hala liseli gibiyim. her şey anlamsız olunca insan salıyor bütün her şeyi.

bence iyi bir şey.

çocukluğunu unutup koca bir hiç uğruna saçma sapan çıkarların peşinden giderek kan ve gözyaşı dökecek kadar kalpsizleşenlerden olmuyorsun en azından.

sık sık içinde bulunduğum bir ruh hali.