öğretmenliği sevme sebepleri

Oyy guzularım benim!
Bir haftadır hasta yatağımda perişan vaziyette yatıyorum. Tabi gurbette olmanın dezavantajı olarak da yalnızlığıma sarılıp uyuyorum.
Tabi bir tas çorba yapanım yok nidaları ile burnumu çeke çeke tuvalet kağıtlarını bitiriyorum.

Bir kaç gün bu şekilde geçti. Bir taraftan da sınava girecek 8. sınıflarımın konularından geri kalmasının vicdan azabını yaşamaktayım.

Neyse... Bugün aşağıya indim ekmek almaya. Bu arada arabam da bildiğiniz toz mezarı olmuş.
Tam yanından geçiyorum camlarında bir sürü kalp... Ön cama baktığımda bir kağıt buldum. Bu arada çimden de söyleniyorum. ' park cezası vermiş ipneler ' diye..
Sonra kağıda bir baktım;

8/A hocam sizi seviyoruz *
8/B Çabuk gelin hocam..
8/C Özledik yeaa!
8/D Okul sizsiz çok kötü..

Ben bunları ne yapayım?
sevmeyeyim, özlemeyeyim de ne yapayım?

işte böyle insanı mutuluk şelalerine sokan bir meslek bu öğretmenlik.
Nasıl sevilmez ki..

hiçbir sevme nedenim yoktu.
(bkz: bu mesleği bırakma nedenim)