öğretmen çocuklarının torpilli olması

bir devlet okulu gerçeği. çalışmadan sınıf geçerler, rapor alıp okula gelmezler, kavga çıkarır dayak yemezler.

ama üniversite sınavında üçün birini alırlar. neden? orada torpil biter.

90'li yillarda sinifimda en az bir ögretmen cocugu olurdu.

Hicbir ögretmen ne kendi cocuguna ne de arkadasinin cocuguna torpil gecerdi. Aksine kendilerinden daha fazla performans beklenirdi. Okuldan kacamaz, sinifta yaramazlik yapamaz, annesine/babasina okulda “anne/baba“ diyemez, sinavda kopya cekemez, bir de diger arkadaslari tarafindan sürekli kendisine torpil yapildigi sanilir, vs. vs.
Kisacasi; en kötü ögrencilik dönemini ögretmen cocugu cekerdi.
Bu nasil torpil, nasil ögrencilik?

tabi günümüzde bu durum ne hal aldi onu bilemem.

Değil ya... benim de annem öğretmendi ilkokulda aynı okuldaydık en çok skilen de yine ben oluyordum.

alemin çoluk çocuğundan bize ne biz işimize bakalım zavallım.

kim bu öğretmenler dedirten torpil.
öğretmen çocuğuyum hiç görmedim bu torpili. üstelik tam tersi daha çok mağdur eden durumdur bu. daha çok yüklenildi bize.
okulda ders, evde ders. her yerde ders. abim hep aileden uzak okudu ve rahat etti.

Önce lise sonra da üniversite de torpil bulurlar bu namussuzlar kimsenin hakkına hukukuna saygı duymayan kişilerdir.(devlette de bunu âlâsı döner nitekim kendileri de katılmayı çok sever)

Alakası yoktur. (Genel)

Bir öğretmen çocuğu olarak yazıyorum; böyle bir şeyin ihtimali zayıf arkadaşlar. Her eğitimci şunu bilir: torpil kolaycılıktır, bilgi açlığını köreltir. Sen kendi çocuğuna bu kötülüğü yapar mısın?