bugün

ölüm kadar; sonsuzluğa

şimdi, yok artık eski sevdiklerimiz, yok artık eski düşüncelerimizi ve yok artık beklediklerimiz, hayat sizden en önemli unsurunuzu aldı; ümidinizi, yok oluşa gitmekte olan bir hayat gemisine bindi ve ilerliyor; karanlığa, sessizliğe ve kimsesizliğe; hayat bütün sevdiklerini ondan aldı, hayata tekrar bağlanması için büyük bir sabır gerekli ona ve o onda var ama onun hayata tutunması çok zor; korkuyor, sadece ağlıyor ve yok oluşa gitmek istiyor, gözleri hiç olmadığı kadar karanlık, sadece boşluğa bakıyor ve sadece sessizliği arzuluyor belki de kimsesizliği; umut kırıklıklarıyla, kalp yaralarıyla ve yürek sızlamalarıyla, tekrar tekrar ağlıyor ve tekrar tekrar ayağa kalkıyor ama ayakta duramıyor, düşüyor ve gözleri doluyor; çaresizlikle, ümitsizlikle ve boş umut yığınlıklarıyla, kalbi hiç olmadığı kadar kanıyor; kıpkırmızı bir kan ile simsiyah bir yalnızlık ile ve büyük bir melonkoliyle; ilerliyor yavaş yavaş, acı çekerek ve yok oluşa giderek; bu ilerleyiş yalnızlığa, nedir ki onu bu kadar bezdiren, yıkan ve sonsuzluğa iten sebep bilmiyorum; onun için belki de en kolayıdır böylesi belki de en zorudur ve en gözyaşlarıyla dolusudur ama o böyle mutlu her gece başını yastığa koyduğunda gözyaşlarıyla birlikte uyuyor ve onlarla birlikte ağlıyor; bir çare gibi, bir yoldaş gibi ve bir sevgi gibi, çaresizlikler içinde çaresizlikle kayboluyor; yalnızlığa sürükleniyor ve onu biliyor, ne olduğunu biliyor ama durduramıyor ve o ölüyor, ağlıyor; şimdi gözlerini kapat o güzel, gözyaşlarıyla tamamlanmış gözlerini ve uyu sessizce ve kimsesizce uyu; yalnızlıkla, sevgisizlikle ve yok oluşla ama bil ki gideceğin yerde en güzel sevgiliyi göreceksin en özel sevgiyi hissedeceksin iliklerine kadar ve sen çok seveceksin; saf kalbinle, temiz ve bir o kadar da cesaretli kalbinle ama sen en güzelini bulacaksın ve şimdi dinsin o her şeyden değerli gözyaşların,



Bana Seni Gerek Seni

Aşkın aldı benden beni
Bana seni gerek seni
Ben yanarım dünü günü
Bana seni gerek seni

Ne varlığa sevinirim
Ne yokluğa yerinirim
Aşkın ile avunurum
Bana seni gerek seni

Aşkın aşıklar öldürür
Aşk denizine daldırır
Tecelli ile doldurur
Bana seni gerek seni

Aşkın şarabından içem
Mecnun olup dağa düşem
Sensin gün be gün endişem
Bana seni gerek seni

Sufilere sohbet gerek
Ahilere ahret gerek
Mecnunlara Leyla gerek
Bana seni gerek seni

Eğer beni öldüreler
Külüm göğe savuralar
Toprağım anda çağıra
Bana seni gerek seni

Yunus'dürür benim adım
Gün geçtikçe artar odum
iki cihanda maksudum
Bana seni gerek seni

(yunus emre şiiri)

(ece kscg)