ölen arkadaşın facebook profili

arada girip fotoğraflarına baktığın, özleyen diğer arkadaşların, aile fertlerinin yorumlarını okuduğun, girince insanın içine garip bir hüznün çökmesine neden olan profildir.

zordur, girip iki satır bir şey yazayım dersin ama yazsan nolacak yazmasan ne? yazdığını okuyabilecek mi seni duyabilecek mi?

zor be! insan hala inanamıyor hele de yaşıtının öldüğüne. bir türlü kabullenemiyor. genciz olum daha yakışır mı bize ölüm diyesin geliyor ama kime yakışıyor ki bize yakışsın ya da kime yakışmadı ki bize yakışmasın!

dünya hali.

sanki sonsuza kadar donmuş profildir. ne bir ekleme ve ne de bir eksilme görülür; iç acıtır.

4 yıldır baktıkça içimi acıtan profildir. facebook'un bu işe bir çözüm getirmesi lazım.

defalarca açıp eski gönderilerine bakarsınız. kuzeni kardeşi akrabası girer hesabına ve onu sohbette açık olarak görürsünüz yüreğiniz ağzınıza gelir. hayat bazen çok acımasız.

yasal mirasçılarının kapattırmaya hakkı olması gereken profildir.

ölen abinin facebook profilinden daha kötü değildir.sadece bakmakla yetinirsiniz o an neleri düşünerek paylaştığını ve şimdi nerede olduğunu düşünürsünüz hüzne boğulursunuz.

iletişim kurmak isteseniz bunu başaramayacağınızı yüzünüze vuran profildir. onun naif bedeni günden güne yattığı yerde çürürken, sizi bir kez daha üzen profildir.

Insanı mahvetmeye yeter. Telefonunuzda onun ismini görürsünüz, acaba silsem mi, silmesem mi diye düşünürsünüz. Yıllarca o numara telefonda bekler. Bir de öldüğü gün cüzdanında sizin fotoğrafınız çıktıysa, o fotoğraf sizin elinize sıkıştirılmaya çalışılıyorsa biraz daha zorlaşıyor her şey. O profile her baktığınızda içinize öküz oturur.

her bakışta uzuntu veren profildir.

Hic yakismadi sana bu olum der durursunuz icinizden.

Duvarına her zaman yazı yazmak istersiniz ve yazmanızın bir faydası olmayacağını bilirsiniz ama yinede yazarsınız içiniz hafiflesin diye yine hafiflemez içiniz.

sözün bittiği yerdir.Resimlere bakılıp,o ana gidilip,boğazda hıçkırık,yutkunanamadır.olanlara inanamamadır.

yıllar sonra, yüz yüze gelme şansı yakalayamadığınız, ancak sanal alemde görüşebildiğiniz öğrencinizin ve liseden sınıf arkadaşınızın yaşattığı buruk duygudur bu. sevenlerinin yazdıkları, paylaştıkları size her gün hatırlatır yitip gidenleri. size yazdıklarını okursunuz, şaşarsınız bunları yazan insanın artık olmadığına. tuhaf bir duygudur.

ara sıra dürtersiniz kalksın diye.

ölen arkadaşın facebook profilidir. gerçek bir arkadaş olduğu için de elbette ki ölen arkadaşının facebook profili ile ilgileniyordur.

ne de dramatik!!!

ölen arkadaş ancak ve ancak facebook profillerinde yaşayabilir! ruhunu ölümsüz kılar facebook profili çünkü! çünkü sağlığında hal hatır soracak kadar g*te sahip olmamışızdır hiç bir zaman! ve hiç sağlıklıyken değerli olduğunu anlatmamışızdır, gözlerine bakıp. bir kahve içecek zaman ayırmamışızdır örneğin. çünkü hep meşguluzdür, zamanımızın %90'ını facebook gibi sitelerde geçirmişizdir. cenazesini bile belki de, bolca "beğen" butonu kullanarak karşılamışızdır. bahse girerim ki bir çok insan ölüm sebebini bilmiyordur arkadaşının. ama facebook profiliyle tatmin eder kendisini. en iyi yaptığı şey budur çünkü; klavyeden hayat yönetmek!!

arkadaşlık he! bir arkadaşım vardı.. kollarımda öldü.. geriye birlikte çekilmiş mutlu fotoğraflarımız kaldı. arada bir yâd edip, ona selam ederim. bu beni daha çok mutlu eder ve daha gerçekçi şekilde üzer. eğer acıyı kaldıracak g*tünüz yoksa, bari maskeler takıp yalancı göz yaşları dökmeyin!

(bkz: neden facebook hesabın yok)

arkadaş listenden çıkartırsın.
insanların "vefasız" etiketi çektiğin acıdan daha katlanılabilirdir çünkü.
hatıraları yeterdir.

facebook'un el atması gereken olay. ölen kişinin ailesi hesabın silinmesini isterse hesabı silmelidir. bu isteğim basit bir şey gibi görünmesin. facebook denen şey kullanan kişinin yaşamına büyük ölçüde etki ediyor. ee artık facebook kullanmayan mı var? yuvarlak bir hesap yapsan aktif olarak her 2 kişiden 1'i facebook kullanıyor.

Her yerde karşınıza çıkar. Ki düşünün ben facebook kullanmayan biriyim. Geçen sene iki arkadaşımızı kaybettik... Çok acıydı... Onların facebook profilleri belki benim karşıma çıkmıyordu kullanmadığım için ama yanımdaki insanların hep karşısındaydı. Yetmez gibi çok düşünceliyiz, özlüyoruz şekillerindeki gıcık tipler her gün onlarla ilgili bir şey paylaşır. insanların acısını tazeler... Bir kez daha nefret ettim şimdi onlardan. Ve bir kez daha hatırladım o günleri...

Allahtan facebook kullanmiyorum, arkamdan kimseyi üzmemek icindir bütün gayretim.

oyun isteği yollanasıdır. eğer cevap geliyorsa vardır bir iş he.

Yurek bukandir. Hatta yuregin burulmasi icin o kisinin arkadasiniz olmasi da gerekmez, ölmüş oldugunu bilmeniz zaten size yeterli huznu verecektir. Ya dusunsenize o fotograftaki canli, gulen insan su an toprak altinda...

hiç böylesine büyük bir acıyı tatmadım ama okuması bile üzüyor beni. korktuğum her şeyden kaçarım o hesaba bakmaya da cesaret edemezdim.
aile tarafından vakit bulunduğunda dondurulmalı yada silinmelidir.

Teyzelerin cah yavrum çektikleri yere döner.