bugün

ilkoulda gerçekleştirilen edimdir. masumiyettir, küçük mutluluklardır.
bunun masumiyeti kaybettiği durumları için:

(bkz: copun basinda soyunmak)
copun başında mandalina soyulduğu zaman copun sahibi polis amca tarafından "napıyon len sen cücük, zimmetli o cop bana" demesi muhtemel eylem.
manavdan mandalina çalarken yakalanan insanın kafasının hemen üstünde bir polis copu eşliğinde "abi dur! nolur bak şunu yiyim bari" diyerek yapacağı eylem.. *
çöpün başında yumurta soymak gibi bişeydir.
soyarken o kadar konsantre olunulmuşturki insanın gözü etraftaki kimseyi görmez. boynu sola doğru bükük mutlu mutlu soyukur.
özellikle öğrenci evlerinde bulaşık çıkarmadan işi halletmektir.
ilkokulda olanı güzeldir. hem etrafı kirletmez hem de bir sosyalleşme yaşanırdı. hele ilkokul aşkı da çöpün başına gelmişse tadından yenmez bir an olurdu. salaklık yapıp mandalinayı düşürme ihtimali bile olurdu.
şimdi evde yapınca bir anlamı yok. neden hâlâ çöpün başında soyuyorsam.
Sonrasında Mandalina kabuklarının bir kısmı mavi önlüğün cebine atılıp, uygun bir zamanda arkadaşın gözüne pırtlatılır..
öykkkkkkk...
şimdi bile hemen, ilkokulda ki çöp kutusunun, gözünüzün önünde canlanacağını hatırlayabilirsiniz bu eylemi yaparken. mandalina zenginlikti bile. sırf dersten kaytarıp , o çöp kutusunun başına gidebilmek için, arkadaşımızın kalem traşını yürütürdük. swf.
Tatlı bir ilkokul eylemi.

O samimiyeti şimdi hiçbir şeyde bulamıyorum.

Benzeri için (bkz: çöpün başında kurşun kalem açmak)
En sevdiğim Eylemdir. Öyle Daha Tatlı Oluyor..