çöpleri karıştıran insanlar

acaba hangisiydi diye kararsız kalıp atmak istediği çöp yerine çöpleri karıştırıp yanlış çöpü çöp tenekesine atma hadesidir...

gerçekten aç insanlara bir şey diyemem ama bir de bunların dilenci orospu çocuğu olanları var. çöpü karıştır gibi yapıp yanına da bir poşet açmış sanki çöpten topladığı ekmeklermiş gibi rol yapan insanlar. bir de bunlara para veren gerizekalı insanlar var. ulan mal yolun ortasında millet elinde ekmekle dolaşıp bayat ekmeğini alakasız bir yerdeki çöp kutusunun içine mi atıyor? hiç mi beyinleri basmıyor bu insanların diye sormak bile anlamsız. çünkü dünyanın hiçbir yerinde yapılmayan kadar büyük zeka testleri yapılıyor türkiyede. ama bu testlerden her seferinde kalıyor milyonlarca insan. bu insanlarda bu zeka olduktan sonra çöpleri karıştıranlar da bitmez, insanların ekmeğini çalanlar da.

Küçükmüşüm,tam yaşımı bilmiyorum.Beş-altı yaşları sanırım.Sokakta uzun vakit geçirdiğim son zamanlar.Bir gün bizim mahallemizdeki çöpleri sürekli karıştıran,işe yarar bulduklarını alan bir adam ben çöpün yakınlarındayken yine çöpü karıştırmaya gelmiş.Ben niye çöpün yakınlarındayım?Çöp atmak için galiba.Hikayenin kilit noktasına kadar çok şeyi hatırlamıyorum.Hatta esas olayı da pek hatırlamıyorum,annem anlatınca hayal meyal canlanıyor aklımda bazı şeyler.Adam,yine çöpü karıştırırken,"Güzel kız,"demiş bana.Güzel kız.Hemen bir iki adım dibimde annem var,adamın kötü bir niyeti olamaz.Sadece normal bir yetişkin gibi küçük bir çocuğa sevgisini göstermiş.O bir doktor olsa,mühendis olsa,aşçı olsa ben korkmayacağım.Ama karşımdaki çöpü karıştıran adam olunca korkmuşum.Çok korkmuşum.Anneme koşmuşum hemen.Yarabbim,ne büyük utanç.Muhtemelen o an utanan,üzülen odur ama ömrümün sonuna kadar bunun yüzünden ben utanç duyacağım.Hem de her hatırladığımda içimi yakan bir vicdan azabı ve utançla.Her insan gibi yaptıklarımdan çok utanç duyduğum şeyler var ama bu listenin başını çekiyor.Her bu olay aklıma geldiğinde kalbim nasıl ağrıyor bir bilseniz.Hala bizim mahalledeki çöpleri karıştırıyor mu,hayatta mı bilmiyorum.Umarım bir gün ondan özür dileyebilirim.Ne desem boş.Küçücük bir çocuğa bile sınıf ayrımını böyle öğretiyor ya bu toplum,o an o adamın duyduğu üzüntü ile benim ömür boyu sürecek utancım yüzünden hakkım helal değil bu topluma.

Bugün iş çıkışı arabaya doğru gidiyorum, elimde de bisküvi var, açlığımı bastırsın diye yiyordum. Diğer elimde de birkaç kağıt çöp var. O büyük çöplerin birisinin önünden geçerken kağıtları da atayım bari dedim. O sırada adamın biri beni görüp kağıtları atayım diye geri çekildi. Kesinlikle dilenir gibi bir durumu yoktu.

Yüzü gözü kir-pis içinde yaşlı bir amca vardı, benim kağıtları attığım yere doğru bakıyordu. Çöpü karıştırıyordu. O an epey şey düşündüm ama bir şey diyemedim. "Amcacım bisküvi yer misin" dedim uzatarak. Ağzını açtı ama konuşamadı, elini ağzına götürüp dişlerim yok demeye çalıştı sanırım, bilmiyorum. Eliyle sağol tarzı bir şeyler yapmaya çalıştı. Yüzü mahçup gibiydi. Amına koyayım kötü hissettim o an. Zorlada olsa arabaya doğru gittim, çantayı ceketi falan arabanın içine koydum, sürücü koltuğuna geçtim marşa basamadım sözlük.
Geri döndüm. Çöpe doğru giderken elimi cebime attım. Bisküvinin üstü duruyordu, parayı olduğu gibi elime alıp adamcağıza uzattım. "madem öyle bunu al o zaman" dedim ama beni anlayıp anlamadığını da bilmiyorum. Önce paraya baktı, sonra yüzüme baktı. Acı acı Gülümsedi. Parayı aldı, yine az önce yaptığı sağol anlamındaki şeyi yaptı eliyle. Gerisin geriye yürüyüp "haydi bakalım" diyip amcadan uzaklaşıp arabaya dönerken * bağıra bağıra ana-avrat dümdüz küfür ediyordum.

kimseye de anlatamadım ama epey kötü oldum. Buraya gelip yazıyorum işte kimse bilmiyor diye. %85 oy alan bir şehir burası.

Benim inanmadığım o dininiz umarım vardır. Umarım o çöplere mecbur bıraktığınız insanlar sizlerden hesap sorarlar. Lanet olsun yaşadığımız dünyaya.