çorba ve bulutlar

Sevgili çılgınım akşam yemeğimi veriyordu, ben de yemek odasının açık penceresinden Tanrı'nın buharlardan yarattığı oynak mimarileri, dokunulmazın eşsiz yapılarını seyrediyordum. Bir yandan seyrediyor, bir yandan da söyleniyordum içimden: "Bütün bu düşsel nesneler nerdeyse güzel sevgilimin gözleri kadar yeşil gözlü, canavarımsı çılgınımın gözleri kadar güzel!"
Birdenbire zorlu bir yumruk yedim sırtıma, boğuk, tatlı bir ses, isterik, içkiden kısılmış gibi bir ses duydum, canım sevgilimin sesini duydum: - "Çorbanı içecek misin, bulut tüccarı enayi dümbeleği?" diyordu.

(bkz: charles baudelaire)