çocuğunu okutmayacak yazarlar

çocuğum olduğunda çocuğumu okutmaycağım. bir eğitimci olarak diyorum ki bu ülkede ilkokul eğitiminin ardından alınan tüm eğitim beyhudedir. gerçek hayatta sadece ilkokul seviyesindeki matematik-türkçe-fen yeterlidir. zira ömür boyu okutup en verimli olduğu yılları saçma sapan şeyleri ezberleyip 24 yaşında bir kalas olmasındansa bir meslek sahibi olmasını istiyorum. bu sayede okumuş bir vasıfsızı yanında çalıştırabilir üç kuruşa.

görsel

hiç biri halihazırda çocuk sahibi olmayan ve görünen o ki ilerde de çocuk sahibi olamayacak yazarlardır. yani boş muhabbet yapan kitle.

(bkz: ben)
Okuma, yazmayı ve dört işlemi öğreteceğim; problem çözme becerisi gelişsin diye çalışmalar da yaparız. Daha ne olsun.
Duvarsız okul, okulsuz toplum diyorum.

hala okuyarak zengin olunacağını ve makam mevki kazanılacağını zanneden enayiler var. okutun amk benim ve çocuğumun işine gelir. sizin enayi çocuklarınızı 3 kuruşa eşşek gibi çalıştırırız . ahahahhaha

Ben. Ana sınıfından itibaren karşıyım okula. Sabahın köründe kalkıyor bebeler; istemeye istemeye, mutsuz. Okula gidiyorsun, saatlerce boş boş şeyler. Sadece ilk ve ortaöğretim, hazırlık sınıfıyla beraber 13 yıl. Yazık günah çocuklarımıza. Toplasan hepsi üç yılda verilebilecek öğretimden ibaret. Ben okuldan nefret ediyorum. Hiç yansıtmama rağmen kreşe giden oğlum da nefret ediyor. Baba oğul okuldan nefret ediyoruz vesselam.

Böyle birr şey olabilir mi bu zamanda anlamıyorum. Zaten ülkenin durumu kötü halde iken okumamak cahil kalmak akıl alacak durum değil.