çocuğu olan biriyle evlenmek

insan sevgisi ve hakkaniyet duygusuna sahip, olumsuzluklarını törpüleyebilen her güzel insanın yapabileceğidir.
Yaşamın nice sürprizlere gebe olduğunu bilmek, talihsiz deneyimler yaşamış insanların da, her insan gibi aşka, evliliğe, beraberliğe ihtiyacı olabileceğini unutmamak, bunu kolaylaştıran unsurlardır.
Ve çocuk, yaşanan tüm olumsuzluklardaki en masum ve günahsız olandır.
Bir adım attığınızda, on adım gelendir.

O birini seviyorsam, çocuğuna ilgimi vermek boynumun borcudur. Eğer çocuk sorunlu, depresif bi çocuk değilse zaten zaman içinde Sevgi oluşur. Eğer öyleyse de daha çok ilgi, daha çok Sevgi ve pedagog ziyaretleri ile herşey aşılır bence ...

Çocuğun psikolojisini bozacak olan eylemdir. Annesi/Babası olmayan birine anne/baba demek zorunda kalacak.

O kişi de da çocuğa rağmen nasıl razı oluyorsa artık.

kişi karşısındakini seviyorsa tüm şartlarından, fikirlerinden vazgeçebilir. yapmam dediğini yapar.

2 buçuk litrelik kolanın yanına satılmayan sekersiz kolayı bantla yapıştırmışlar kampanya ayağına, sen de karlı görüp almışsın. Gibi.

Gercekten kayitsiz sartsiz o cocugu kendi cocugunmus gibi sevebileceksen (ki gayet mümkündür) hele gercek baba veya anne hayatta degilse. Cok ulvi bir eylemdir bence.
Fakat bu her yigidin harci degildir. Herkes yapamaz. Kocaman mangal gibi bir yurek lazim.
cocuk 7- 8 yasindan büyükse hele ergen falansa cok cok zorlayici olacaktir. Bunun icin siradan piknik mangal yetmeyebilir, baya kallavi bir mangal yurek lazim.

Bizim alt kiracı öyle ve ablanin bir tane büyük kız çocuğu var ama bosanacaklar. Yürümedi evliliği. Kız sorun çıkartıyordu baba demeyeceğim ona diyordu. Çocuk küçük olursa olabilir ama büyük çocuklar sıkıntı çıkartıyor çoğunda.

Mutlaka zordur ama imkansız değil.

Türkiyede çocuklu kişiler genellikle pek tercih sebebi değildir. Hele ki günümüzde insanlar kendi çocuklarına sahip çıkmazken. Onu bırak Başından evlilik geçmiş olanlar bile çocuklu kişi istemezler. Sebebi çocuk faktörü; ya yetiştirme anlaşabilme v.s. sebeplerden sorumluluk almak istemezler veya "başkasının çocuğuna ben neden bakayım" fikridir. Bu noktada fedakarlık yapacak özverili hakkaniyetle muamele edebilecek, o çocuğa kendi öz evladı gibi saygı sevgi şefkat ve merhametle sahip çıkabilecek ve tüm sorumluluğunu üstlenebilecek ve gerçekten hakkını verebilecek insan sayısı 100 binde bir gibi az sayıdadır. üstelik de bunların içinden durumu müsait olanların (evli olması yada maddi imkanlarının kısıtlı olması) oranı düşüldüğünde sayı daha da azalacaktır. Eskiden kültür buna uygundu. Evler konak tarzı genişti. insanlar daha olgun daha kemal sahibi idiler. insanlar ana baba ata dede sözü dinler büyükler hürmet ve saygı görürdü. Benim dedemin dedesinin de küçük yaştayken anası ölünce, babası kalkmış çocuklu bir kadınla evlenmiş. Anlatırlar hala daha bizimkiler. Kardeş gibi büyümüşler. Hiç ayrım gayrım gösterilmemiş. Eskiden daha yaygındı. Şimdilerde pek kalmadı artık. Çok nadir.

Sorumluluk alabilecek, olgun kişilerin yapması gereken evliliktir.

kalbinle kabul ediyosan senin çocuğunmuş gibi, en güzel evliliklerdendir.