bugün

severek taşınması gereken izlerdir. çocukluğu çocuk gibi yaşadığının haylazlığın kanıtıdır. dizlerde, kaşta, dudakta heryerde olabilir. ama en çok rastlanan, erkeklerin saçlarını kısa kestirdiğinde ortaya çıkan ince, üstü saçsız şeritleridir.
su çiçeği,kızamık gibi hastalıklar başladığında, büyükler tarafından kaşıma sonra izi kalır denilmesine rağmen kaşıdıktan sonra kalmış izlerdir de.
en fırlama çocuklarda tek tük görülürken, ebeveyn yardımıyla sokağa çıkarılan, gözebebeği gibi korunan çocuklarda dakkasında oluşabilen yara berelerdir.
annemin attığı terlikten kaçarken kocaman kapıya kafamı çarpıp alnımın açılmasına neden olan izlerdir.
arkadaşlara çocukluk anıları anlatılırken gösterilecek kanıtlardır.
bazı yaralarınızı büyük gururla taşırsınız bazı yaralarınızdan da utanırsınız.
yaşanılan geçmişin gerçekliğinin kanıtlarıdırlar. *
kardeşimin kurban kesmecilik oynarken** naylondan yapılmış maymunu keseyim diye elini kesmesi sonucu kalan izdir.
yıllardır taşıdığım, vücudumun bir çok yerinde mevcut olan sevdiğim izler.hala da mevcut olmaya devam ediyor.
hoş bir tebessüme sebebiyet veren, ötesi göz yaşı, berisi özlem dolu dövmelerdir.
çocuklugumuzu yaşadıgımızın kanıtları. ellerimde fazla olmakla beraber vücudumun muhtelif yerlerindeki yaralar.
çocukluğumda sokakta saatlerce maç yaptıktan sonra eve bacağım kanlar içinde gelmiştim ve annem direk pansuman falan yapmıştı ve dışarı çıkma demişti. ama nerde bende nasihat dinleyecek akıl. maç için bekliyolar diye çıktım aynı yaranın üstüne kapıdan çıkar çıkmaz birdaha düştüm. o günden beri diz kapağmda o iz durur öylece. ve her baktığımda büyük sözü dinlemenin önemini anlarım. *
çocukluğumdan kalan kolumdaki sigara yanığı izi. işkence falan değil.
bir yaz gecesi terasta dayımın dibinde otururken yanlışlıkla olmuştu. tamamen benim sakarlığımla oluştu. canım dayım nasıl korkmuştu bana bir şey oldu diye. ben o gece bu yarayı çok sevmiştim. bir yıl sonra dayım öldü. ondan geriye bu yara izi kaldı bana.
bisikletten düşünce oluşan yaralardır en çok.
anneden dayak yeme korkusuyla kaçarken merdivenlerden yuvarlanma sonucunda diz kapaklarında kalan yara izleri.
canım annem, dayağını yemiş olsaydım gelmeyecekti başıma bunlar.
Alnımda salıncak izidir.
annemin 'ah sen ne yaramazdın. kaç çocuk büyüttüm ama hiçbiri senin kadar çektirmedi bana' dedikten sonra bütün o küçüklükten kalma izlerimi görünce 'baaak bunlarda yaramazlığının kanıtları işte' dediği izler.
mutluyum ben izlerimle hiç değilse istediğim her şeyi yaptım.
düştükten sonra kalkmış olmanın haklı gururudur.
nasıl başarıldıysa; kaştaki yarık & dikiş izi. sebep: piyano **
sol kaştaki dikiş izidir. ablam sağolsun oyuncaklarına pek bir düşkündü elletmezdi. alıp kaçınca da yardı tabi benim kafayı. ne güzel günlerdi be.
çoğu insanda azda olsa bulunması muhtemeldir.
Olmasa bile muhakkak unutamadığı, unutamayacağı çocukluk yaraları akıldan çıkmaz.
surat civarında, görülebilir bir yerdeyse her gören sorar bu izleri.
hemen çenemin altında, bir yara izi de bende var.(#10783421)
sadece babaanneme bile on kezin üzerinde anlatmışlığım vardır hikayesini.
unutuyor kadıncağız her seferinde. ve her seferinde telaşlanır "orana n'oldu?" diye. *
insanın saçma bi coşkuyla gösterip anlattığı yaralardır. "bak işte şunu da.." şeklinde uzun uzun anlatılır. demişken uçarak yere yapıştığımda dizimde kalan hatırasından ya da koca makasla keserek bi kısmının sallanmasını sağladığım parmağımdan bahsetmiş miydim? ya da..
annemin elime bastığı ütü sonucunda oluşan yara izidir. ancak iz bende değil ütünün üzerindedir.
yanık yapışık yeşil leke.
çenemle alt dudağımın altındaki ince çizik. cama tırmanırken olmuştu. hiç unutmam o sahneyi.

tanımsı: çocuklugu hakkıyla yaşadıgının izleridir.
güncel Önemli Başlıklar