çocuklarını yuvaya bırakan anne

Anne filan değildir.
Hele ki çocukları engelli ve bakıma muhtaçsa, öylece bırakan kadın anne değildir.
insan da değildir. Annelik sıfatını bir kenara bırak, her şeyden önce böyle bir şeye vicdan müsade etmez.
Çocukları yuvaya bıraktıktan sonra, ziyarete gittiğinde çocuğun annesine doğru koşup “anne, anne!” Diye bağırması ise çok ayrı bir acı. Böyle bir acıya maruz kaldığımı da düşünüyorum da, annenin yerinde ben olsam hiç düşünmeden bir uçurumun kenarına gidip kafama sıkardım.

Gerçekten bu dünyada çok acı var.