çapraz röportaj

cunda'da yaz akşamı.
terastan inci gibi ayvalık gözüküyor.
bu fikir, sayfayı yöneten arkadaşlarımızın fikriydi. bir birimize beşer soru soracaktık. postal'ı içeri kapattık çünkü emin çölaşan köpekten korkuyor. postal ise camdan bakıyor, onu koklamakta kararlı. bu nedenle röportajımız sık sık emin çölaşan'ın “kapıyı açıp da gelemez, değil mi?” sorusu ile kesiliyor.
biz çok eski iki arkadaşız.
kaderlerimiz de birbirine benziyor.
hemen hemen her iktidar döneminde (zaman bizi çok çok haklı çıkartsa da) dilimizin faturasını ödeye ödeye geldik.
emin çölaşan hürriyet'den kovulduğu gün ben buna “kürek arkadaşlığı” demiştim.
doğrusu içimizde ince birer sancı, kafalarımızda endişeler, çok da keyfimiz yok.
i̇şte facebook dostları için çapraz röportajımız:
*
bc: bir süredir halkın arasındasın, ne gördün?...
eç: herkesi kötümser gördüm. plajda, kahvehanede, çarşıda, şehirde, kasabada insanların morali bozuk. büyük bir karamsarlık havası var.
bc: bir de senin asık yüzünü görünce...
eç: sadece bir kişiyi iyimser gördüm. urfalı bir garson, gelmiş burada çalışıyor. o acıkça “akp ye oy verdim, çünkü yaptıklarını beğeniyorum” dedi..ama herkesin morali bozuk, insanlarda bir endişe, bir umutsuzluk var.
bc: peki bundan sonra ne olacak, böyle mi gidecek?..
eç: i̇nsanlar bana bunu çok soruyorlar “emin bey nereye gidecek bu iş?” herkes büyük merak içinde. bu nereye varacak?benim görüşüm yargı, medya, tsk, parlamento, bağımsız kurumlar kuruluşlar dahil her şeyi bitirdiler bu adamlar. herkes sindi, sessizleşti. mesela işçilerin durumu ortada, bir tek grev duyan var mı? üniversiteye girmek isteyen iki milyona yakın gencin başına gelen ortada; tepki gösteren oldu mu? tek parti, devletin tüm kurumlarını ele geçirip bitirdiler. böyle olunca tünelin ucunda herhangi bir ışık görülmüyor. herkes bize soruyor, insanlara yalan söylemenin bir anlamı yok. soranlara “valla biz de bilmiyoruz” diyorum. ama burası türkiye, her şey olabilir.
bc: yani cumhuriyet kaybetti, öyle mi?..
eç: ne yazık ki öyle, cumhuriyet kaybetti. böyle giderse daha da kaybedecek, daha beter olacak. ne yazık ki bilmediğimiz bir türkiye varmış. cumhuriyet rejimi bu bilmediğimiz türkiye'ye özgürlük, bağımsızlık, kimlik, onur, şeref verdi. ama o bilmediğimiz türkiye, cumhuriyete sahip çıkmadı. i̇çim yanarak söylüyorum ama, gerçek bu...
bc: sağ ol emin, moralimiz bozuktu, çok iyi moral verdin yani...
*
eç: sen ne hissediyorsun?..
bc: kırgınlık...i̇nsanlara güvenimi yitirdim. çevreme şüpheyle bakıyorum. hani benim okurlarım ayrı (onları zaten tanırım); ama bir kalabalıkta, açık bir yerde diyelim ki beş-on kişi varsa, onların en az yarısının bizi kandırdığını düşünüyorum. denize, ormana, şehirlere,kasabalara bakarken artık heyecanla “bu benim memleketim” diyemiyorum. bu rahatsız edici, dahası kahredici bir duygu. ama böyle...
eç: aynı soruyu ben de sorayım; böyle mi gidecek?..
bc: böyle gitmeyecek. ben sana göre daha iyimserim. i̇yimserliğim, aslında halka olan güvensizliğimden. ne yapacakları belli olmuyor. şimdi herkes “tayyipçi” gözüküyor ya, 12 eylül'de herkes “evrenci” olmuştu: yüzde 92 ile... sonra “özalcı”, arkasından “tansucu” oldular. bıyıklara sormalı...bıyıklar ha bire şekil değiştirir bu ülkede. 12 eylül'de ve tansu çiller döneminde kesilen bıyıkları hatırla. hava değişsin, badem bıyıklar gider. özellikle badem bıyığı sonradan bırakan o akademisyenler, bürokratlar, valiler, iş adamları...daha açıkçası; cumhuriyetin aydınlık insanları hariç, döneklerin dönekliğine de güveniyorum ben...misal medya: akp bir sallansın, bak nasıl pata-küte vurmaya başlarlar.
eç: ama sen “abbas yolcu” da diyordun?..
bc: yine söylüyorum. bu cumhuriyeti abbas'a bırakmazlar. her şeye rağmen bizi çevirip ne olacağını soran bu bilinçli insanlar, bu cesur gençler, bu cıvıl cıvıl çocuklar, bu yürekli kadınlar...tamam her iki kişiden birisi oy verdi ama, her iki kişiden birisi de oy vermedi...onca baskıya, tehdide, rüşvete, avantaya, beleşe, santaja, korkuya rağmen bunları istemeyenler...dikkat et bak, bütün kahvehanelerde atatürk fotoğrafları asılı, git atatürk'e bir laf söyle bakalım. bir küçük kırılma noktasına bağlı. bir anda, ya da her an gider abbas...
*
bc: medya en kaygan zemin, en güvenilmez alan. medyanın son halini nasıl yorumlarsın?
eç: medyanın hali tam bir rezalet, tam bir satılmışlık ortamı. mesleğimizden utanır olduk. bizim liboş, yandaş, yalaka adam dediğimiz ne kadar adam varsa paraşütle indirip ya köşe yazarı yaptılar, ya yönetici. bütün medyayı ele geçirdiler. bunların aleyhine bir satır yazacak kimse kalmadı. bir bakalım şöyle; sözcü, cumhuriyet, aydınlık,yeniçağ ve birgün dışında bunların aleyhine tek satır yazacak, eleştirecek kimse yok. televizyonlara bakalım; hepsi tayyip'in sesi...aydın doğan'ın televizyonları, gazeteleri; turgay ciner'in televizyonu, gazetesi... mehmet emin karamehmet... buna erdoğan demirören'i de ekle...hükümeti karşılarına alamazlar. çünkü her şey tayyip'in iki dudağı arasında.
bc: ama toplum kendi medyasını yarattı. milyonlarca insan internet üzerinden haberleşiyor. çok güzel yazılar yazılıyor, karikatürler, şiirler, fotoğraflar yayınlanıyor. bana da köşe yazısı yazıp yazıp gönderiyorlar. normalde benim yazı yazmam gerekmez mi?.. ama bunu daha çok medyayı ortada göremeyince yapıyorlar...facebook, twitter...seni de davet ediyorlar aralarına, “emin abi niye bize katılmıyor?” diye soranlar çok fazla.
eç: haklısın güzel bir ortam. i̇yi muhalefet yapılıyor. i̇nternet medyası tabi ki güçleniyor. ama bence gazetelerin televizyonların yerini tutmaz. diyelim ki insanların, senin gazeten cumhuriyet'i, benim gazetem sözcü'yü şöyle ellerine alıp okumaları başka bir olay. bir de asıl önemlisi internet erzurum'un köyüne ulaşmıyor ki... onlara fethullah'ın gazetesi bedava gidiyor.
bc: sen televizyonlarda konuşuyordun,şimdi çağırmıyorlar mı?..
eç: tık yok. sıfır, sıfır...ben bir yıldır sıfırdayım arkadaş... kim çağıracak? ödleri patlıyor. dört tane cesaretle muhalefet yapan televizyon vardı: ulusal kanal, kanal türk, kanal b ve art...dördünün de sahibini içeri attılar. bu bir tesadüf olabilir mi? nerede çıkıp konuşacaksın, bizi çağırıp konuşturmayı kimin yüreği yer?
*
bc: yanıldık diyorsun?
eç: öyle tabi... sen de daha az oy alacaklarını düşünüyordun.
bc: bu kadar da beklemiyordum doğrusu; o türküyü dinleyinceye kadar... bir türküdür deyip geçme. müzik mızrak gibidir, saplanır kalır. onun için kur yaptığımızda şarkı tutarız: o senin, bu benim. söyleyemediğimizi şarkı söylesin diye... kızlarla şarkı tutardık, benim şansıma hep “yeşil ördek gibi daldım göllere” çıkardı. aşk başladığında ortak şarkı ediniriz, bağı güçlendirmek, elden kaçırmamak için. müzik öyle güçlüdür ki... o zaman kablo-mikrofon olmadığı için osmanlı, mehter takımını savaş alanına götürürdü. müziği duyunca ölüme gider insan. seçime az kalmıştı, o sabah kahvaltıda ilk kez duydum: “bi daha, bi daha” diyordu. andree'ye “akp malı götürdü” dedim. i̇ki gün sonra uyandığımda sabah benim dilime takılmıştı o müzik. o günlerde bir okurum aramış “bekir bey bu türkü iç sesim oldu, nefret ediyorum ama atamıyorum” demişti. bir de kararsız anadolu seçmenini düşün sen...tasavvuf müziği o, makamı hüseyni. aslında müziği, dergah müziğinden yürütmüşler...ama akp'ye 4-5 puan getirdi, yani 25-30 milletvekilliği demektir bu...
*
bc: “turgut nereye koşuyor” kitabın çok satmıştı, o yılları anlatan bence en önemli belgedir. şimdi “tayyip nereye koşuyor?” diye bir kitap yazmayı düşündün mü?..
eç: zamana bağlı, zaman olursa yazacağım...
bc: aslında kitabın adı “türkiye nereye koşuyor?” olmalı...
eç: “turgut nereye koşuyor?” bunların yanında sıfır kalır...bu zamanda öyle çok malzeme var ki...
bc: sende ansiklopediler gibi cilt cilt yaparsın...
*
bç: bunu okurlar sordular ikimize birden: “sizi hürriyet'e geri çağırsalar gider misiniz?”
eç: asla gitmem, bugünkü hürriyet'e gitmem. ama eski hürriyet olsaydı seve seve giderdim. sen gider miydin?
bc: çağırmazlar zaten, zar zor kurtuldular bizden. ayrıca tabi ki gitmem. cumhuriyet'in belki tirajı düşük ama büyük gazetedir her zaman. i̇ktidarlara yakın durmak için tek satır yayınlanmaz cumhuriyet'te. başın dik dolaşırsın her yerde.
*
bc: hadi sana bir moral sorusu; bir adaya seni kapatmaya kalksalar, deseler şunlardan birisini yanına almak zorundasın, buyur seç:
a-fehmi koru
b-mehmet ali birand
c-bülent arınç
d-jennifer lopez.
eç: eeee jennifer'i tercih ederdim yani sende...
bc: fehmi koru olsa tekne yapardınız halbuki...mesela sen tahtaları keserken, fehmi koru oturmuş yelkenin kenarını dikiyor...
eç: “fehmiciğim şu çivileri ver” diyorum ben...
bc: en önemlisi o tekne yüzüyormuş...fehmi ile emin'in teknesi...adadan kurtulup da karaköy iskelesine yanaştığınızı düşünüyorum. sen dümeni tutmuşsun, fehmi yandan tombul ayaklarını suya sarkıtmış...
eç: allah düşürmesin...
bc: öyle deme ama...bak başbakan somali'yi kurtarmaya giderken kimi aldı yanına: ajda pekkan'ı...
eç: tam bir rezalet arkadaş...
bc: şimdi sen araplara demokrasi götürmesini de beğenmezsin...
eç: orada büyük bir dümen var. mesela suriye'ye demokrasi götürüyor derken, oralarda baş kaldıranlar müslüman kardeşler, i̇slamcı tipler. mısır'da keza, işte turistlerin bikini, mayo giymesine yasak getiriyorlar. libya da kaddafi bir opera soytarısıydı ama isyancılar islamcı. bu, 'demokrasi götürüyoruz' ayağının arkasında hep bu var: abd, büyük ortadoğu projesi, tayyip, eş başkanlık bilmem ne...
*
bc: muhalefet?..
eç: muhalefet yok. chp kendi halinde, kendi çizgisinde kör topal giden bir parti. mhp 'yi ise akp'nin stepnesi olarak görüyorum.
bc: i̇şte yolun bittiği yer burası. muhalefet yoksa kiminle indireceksin bu iktidarı. mhp'nin durumu anlaşılabilir belki. çünkü onlar akp ile tek partidir aslında. ama chp'yi kimse anlayamıyor. ve hala sırtlarındaki vebalin farkında değiller. en az akp kadar, tarihin hesap soracağı chp'dir. bizim de elimiz yakalarında olacak. mesela şu sırada somali'de ne işleri var, anlamış değilim. peki, bizim gibi düşünen insanlar, ne yapmaları gerektiğini soruyorlar bize...
eç: toplumun bir kesimi var ki onlara bir şey söylemenin faydası zaten yok. şu din sömürücüleri tam onlara göre. zaten birbirlerini buldukları için iktidar sürüyor. bir de yalaka kesimi var, onlar çıkarları için her şeyi yaparlar, ne söylesen yine faydası yok. ama samimi atatürkçüler, cumhuriyetçiler tabi ki teslim olmayacaklar.
bc: ben de aynı şeyi söylerim. dünya yuvarlaktır diyen adam tek başınaydı. doğrudan, gerçekten ve haklıdan yana olanlar er geç kazanırlar. moralimiz bozuk olabilir, canımız sıkılabilir, kimimiz kendimizi yalnız hissedebiliriz, kimimiz daha ağır faturalar ödeyebiliriz. ama çocuklarımızı çağdaş bir ülkede büyütmekten vazgeçersek, bu büyük günahtır.
kimi zaman yüksek bir yere çıkıp toplumun umursamaz ve duyarsız kesimine bağırmak geliyor içimden:
“bu cumhuriyeti kurup, bu günlere getiren her şey yok edilirken alkışladınız;hukuksuzluğu, zulmü, sahtekarlığı onayladınız; zaman geldi atatürk'e bile kıydınız...
bari çocuklara kıymayın.