zamanin icini bosaltan hattat

metin fındıkçı nın bir şiiri.

sana geldiğimde çıktığım o merdivenlerden anladım
cihangir olmadığını
çünkü her sözün arkasında terli bıçağı aramıştın
hayatın elini bırakmadan suyuna eğilerek mişmişin

bir imgeyi sevmiş olmanın bilgeliğiyle
anka nın iki kanadıyla
taşıdın iki başlı kandili
ondandır
ölümü toplayarak içine sakladın
bu şehrin güneşiyle suyuna eğilerek nakışlı taşın

iki meseldik eşikte durduk diyorsun
herkes kendine bir hayat seçti
dönüp baktığımda
elimde biriken dört su damlasına

burada kalsın
resmini çizemediğim çığlık
burada dursun ay büyüdüğünde

içinde taşıdığın bu sessiz kehribar
gecenin tuvalinden ürperdi her daim
bu puslu pencere hayatın bir yerinden baktı sana
bu şiirde bana baktığı gibi

biliyorsun külün zamanı usta bir terzide dikilmiş
ve zamanın içini boşaltan hatta
sen cihangir olamadın
diyor.